ΠΟΛΗ - ΠΟΝΤΟΣ - ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΤΗΣ Α.Ε.Κ. ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αποψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αποψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Τ' ΕΜΕΤΕΡΟΝ ΗΜΑΡ


 


ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑ

Το λέω πάντα με καμάρι. Μέσα μου κυλάει ποντιακό αίμα, από τη μάνα μου την Καλυψώ Βαρβαρίδου από την Τραπεζούντα, που έχει φύγει όμως από κοντά μου εδώ και πολλά χρόνια, όταν ήμουν μικρό παιδί.

Και ίσως της το χρώσταγα αυτό που έκανα από το μεσημέρι του Σαββάτου μέχρι χθες βράδυ. Να παρατήσω όλες τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις στην Αθήνα και μαζί με 60 Πόντιους, προέδρους και εκπροσώπους ποντιακών οργανώσεων και σωματείων από όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη, να πάμε στις Βρυξέλλες, να μπούμε στο Ευρωκοινοβούλιο και να βροντοφωνάξουμε εκεί μέσα, για να μας ακούσει όλη η Ευρώπη ότι:
- Οι Τούρκοι θέλουν να κάνουν τζαμί την Αγια-Σοφιά της Τραπεζούντας και καταστρέφουν τα ιερά κειμήλια της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο, έχοντας λεηλατήσει και ξεπουλήσει τα περισσότερα από αυτά.
- Το Ευρωκοινοβούλιο να δεχτεί επίσημα τη γενοκτονία των Ποντίων από την πλευρά της Τουρκίας πριν από 95 χρόνια και να πιέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση την Τουρκία να δεχτεί αυτή την αναγνώριση.
Η πιο συγκλονιστική στιγμή από αυτή την «ποντιακή επίθεση» στην καρδιά της Ευρώπης ήταν όταν 12 πανύψηλα παλικάρια ποντιακών οικογενειών της Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, ντυμένοι τις πολεμικές στολές των Ποντίων, χόρεψαν τον Πυρρίχιο πολεμικό χορό του Πόντου με τη συνοδεία ποντιακής λύρας, μέσα στην κεντρική αίθουσα της Ευρωβουλής.
Τα αποτελέσματα από αυτή τη μάχη που έδωσαν οι ποντιακές οργανώσεις μέσα στην ευρωβουλή, θα φανούν άμεσα και είναι ουσιαστικά, γιατί όλες οι πολιτικές πτέρυγες του κοινοβουλίου βλέπουν θετικά τα αιτήματα των Ελλήνων Ποντίων.
Ένας μεγάλος Έλληνας Πόντιος, ο Στέφανος Τανιμανίδης, επίτιμος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων και ένας Γερμανός βουλευτής που είναι Κρητικός, ο οποίος στις εκλογές του Μαΐου θα πολιτευτεί στην Ελλάδα, ο ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαμαρκάκης, ήταν η ψυχή αυτής της ποντιακής ειρηνικής «εφόρμησης» στην ευρωβουλή, ανάβοντας τη φλόγα αντίδρασης της Ε.Ε στην σκληρή πολιτική απέναντι στα ιερά μνημεία των Ελλήνων του Πόντου.
Πηγή: http://www.newsbomb.gr/bloggers/kwstas-chardabellas/story/430064/t--emeteron-imar


Σάββατο 5 Απριλίου 2014

ΟΙ ΠΑΡΑΓΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ...

Μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στο Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών που αφορά τα προσφυγικά στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, την αναδημοσιεύω:

Άρθρο του Ιωάννη Σ. Λάμπρου, Πολιτικού Επιστήμονος
Ανακοινώθηκε, προ ολίγων ημερών, από το Υπουργείο Οικονομικών απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων με την οποία μεταβιβάζονται 168 ακίνητα στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου. Μεταξύ των ακινήτων περιλαμβάνονται ακίνητα του εξωτερικού, ολυμπιακά ακίνητα, κτίρια στην Πλάκα αλλά και τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στην Αθήνα.
Σημειώνεται ότι τα εν λόγω κτίρια έχουν από το Νοέμβριο του 2008  κηρυχθεί  ως διατηρητέα από το Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων με τον τότε Υπουργό Πολιτισμού Α. Σαμαρά να αποδέχεται αυτή την απόφαση τον επόμενο χρόνο. Το εν λόγω συγκρότημα των προσφυγικών πολυκατοικιών οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1933-1935, βάσει σχεδίων των υπαλλήλων του Υπουργείου Πρόνοιας Κίμωνα Λάσκαρι και Δημητρίου Κυριακού και αποσκοπούσαν, αποκλειστικά, για την εγκατάσταση προσφύγων του 1922 όντας καθαρά λειτουργικά κτίρια.
Παρά την απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού  το 2009, η εμπλοκή του ΤΑΙΠΕΔ, τα έσοδα του οποίου από τις ιδιωτικοποιήσεις χρησιμοποιούνται για την απόσβεση του δημοσίου χρέους, εγείρει ανησυχίες για διάθεση των κτιρίων αυτών σε ιδιώτες προς «αξιοποίηση» και αν όχι κατεδάφιση, τουλάχιστον κάποιων από αυτά, σίγουρα αλλοίωση του χαρακτήρα των κτισμάτων. Η μια διάσταση του ζητήματος έχει να κάνει με την διαχρονική στάση του κράτους απέναντι στην προσφυγική περιουσία. Η πρακτική του ελλαδικού κράτους αναφορικά με την χρήση και διάθεση της προσφυγικής περιουσίας, συνίσταται είτε στην οικειοποίηση της  από το ίδιο το κράτος είτε στην ανοχή  στην παράνομη απόκτηση εκ μέρους τρίτων σημαντικών εκτάσεων.
Η στάση αυτή κορυφώθηκε με την κατάργηση, μέσω του ΠΔ 137/1998, του Ταμείου Ανταλλάξιμης Περιουσίας και Αποκαταστάσεως Προσφύγων, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1957 και από το οποίο χρηματοδοτούντο προσφυγικές οργανώσεις προς διατήρηση της ιστορικής μνήμης και πολιτιστικής παράδοσης.
Οι τρέχουσες οικονομικές ανάγκες της χώρας δεν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα και τη φύση της ανταλλαξίμου περιουσίας, η οποία ρυθμίζεται από διεθνείς συνθήκες [ (Συνθήκη Λοζάννης (1923)  και Συμφωνία Αγκύρας (1930) ] και της οποίας ο μοναδικός σκοπός είναι η αποκατάσταση των προσφύγων και η πλήρης αποζημίωση για τις περιουσίες που εγκαταλείφθηκαν. Επομένως, η ανταλλάξιμη περιουσία θα πρέπει να εξαιρείται από την υπαγωγή της στο ΤΑΙΠΕΔ.
Η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της προσφυγικής περιουσίας δεκάδων χιλιάδων ακινήτων, προς όφελος της ιστορικής μνήμης, των προσφυγικών οργανώσεων αλλά και του κράτους μπορεί να λάβει χώρα, μόνον, με την επανασύσταση του Ταμείου Ανταλλάξιμης Περιουσίας και Αποκατάστασης Προσφύγων ή ανάλογου καθηκόντων νομικού προσώπου, στο οποίο θα συμμετέχουν - με δυνατότητα συμμετοχής στις αποφάσεις και κατάθεσης προτάσεων -  εκπρόσωποι αναγνωρισμένων προσφυγικών οργανώσεων με προεξάρχουσα την Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος.
Προς αποφυγή, μάλιστα, προνομιακής χρηματοδότησης κάποιων οργανώσεων από το επανασυσταθέν ΤΑΠΑΠ, μπορούν να προβλεφθούν αυστηρά κριτήρια βάσει των οποίων θα γίνεται η χρηματοδότηση· ύπαρξη νόμιμης διοικητικής δομής, αντιπροσωπευτικότητα, αριθμός μελών, εκδοτική δραστηριότητα, διοργάνωση συνεδρίων και επιστημονικών συμποσίων, παροχή υποτροφιών, διαλέξεις, κ.α.
Ποια  Αξιοποίηση;
Η δεύτερη διάσταση αφορά την φερόμενη αξιοποίηση των προσφυγικών κτιρίων. Τα επιχειρήματα υπέρ της εμπορικής παρέμβασης-αξιοποίησης δεν ευσταθούν διότι ο συγκεκριμένος χώρος δεν είναι σαν τους άλλους. Διαθέτει ιδιαίτερο συμβολισμό. Τα επιχειρήματα περί αναζωογόνησης της αγοράς ακινήτων, απλά, δεν βρίσκουν εφαρμογή στην εν λόγω περίπτωση. Η εικαζόμενη παρέμβαση ενός οιουδήποτε ιδιώτη δεν θα έχει ως σκοπό την ανάδειξη της ιστορικότητας ( υπό την έννοια της ανάδειξης της Προσφυγιάς και της Γενοκτονίας ) όπως η παρέμβαση του Πικιώνη να τοποθετήσει πλάκες στον αρχαιολογικό χώρο γύρω από την Ακρόπολη που είχε ως στόχο την ανάδειξη της ιστορικής αξίας του συγκεκριμένου χώρου. Αντίθετα, σε μια υποθετική παρέμβαση ενός ιδιώτη ( ενός ξένου ή ακόμα και ενός Τούρκου εφόσον μόνο το αντίτιμο μετράει), η επιδίωξη χρηματικού κέρδους ακυρώνει το μοναδικό είδος αξιοποίησης που πρέπει σε αυτόν τον χώρο, την ανάδειξη της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Καθ’Ημάς Ανατολής. Δεν υπάρχει αξιοποίηση της ιστορικής μνήμης από ένα ιδιώτη. Αυτό είναι καθήκον του κράτους. Ακόμα και αν αυτός ο ιδιώτης έδειχνε την καλή διάθεση να επιβαρυνθεί το κόστος, η προάσπιση της ιστορικής μνήμης δεν επαφίεται στην καλή διάθεση του οιουδήποτε  ιδιώτη. Αποτελεί την υποχρέωση του κράτους, σε αυτό το οποίο ήρθαν ξυπόλυτοι και ρακένδυτοι οι πρόσφυγες για να βρουν καταφύγιο…
Αξιοποίηση δεν σημαίνει χώροι αναψυχής, περιβαλλοντικά πάρκα, κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου, παιδότοποι και λοιπά  τσιτάτα της πολιτικής ορθότητας. Αυτά μπορούν να γίνουν σε ουδέτερους χώρους χωρίς ιστορικό συμβολισμό. Πρώτιστο μέλημα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, αποτελεί η ανάδειξη της ιστορικότητας του κτιριακού συγκροτήματος  και πάνω από όλα τον λόγο που αυτά χτίστηκαν, άρα και το λόγο της προσφυγιάς και άρα τη Γενοκτονία. Ο τρόπος που αυτό θα γίνει, πάντα σε συνεργασία, με τους υπάρχοντες ιδιοκτήτες αποτελεί δευτερεύον ζήτημα. Παράλληλα, οι αλλοδαποί που διαμένουν στα κτίρια αυτά πρέπει να φύγουν από εκεί. Ο χώρος αυτός είναι συνυφασμένος με το δράμα συμπατριωτών μας και μόνον. Αποτελεί τη νοητή προέκταση της  Μικρασιατικής  Γης. Δεν είναι καταφύγιο λαθρομεταναστών. Αποτέλεσε το καταφύγιο δικών ΜΑΣ ανθρώπων. Τα ερειπωμένα κτίρια αντιπροσωπεύουν τα ερειπωμένα σπίτια που άφησαν πίσω τους οι πρόσφυγες. Οι Έλληνες πρόσφυγες.
Ο χώρος δεν ενδείκνυται για ανάδειξη ευφάνταστων, προοδευτικών προτάσεων πολυπολιτισμικής συνύπαρξης αλλά για μια σεμνή προσπάθεια ανάδειξης της ιστορίας του συγκεκριμένου χώρου και μόνον αυτό. Η ιστορικότητα του χώρου δεν έχει σχέση με την αρχιτεκτονική αξία των κτιρίων ούτε με τα ίχνη από σφαίρες του Δεκεμβρίου του 1944. Η αξία των κτιρίων δεν έγκειται στην αξία τους καθ’ εαυτή αλλά στο σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν.
Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να «αξιοποιήσουν» τις προσφυγικές πολυκατοικίες δεν μπορούν να καταλάβουν, οι καημένοι, ότι σε κάθε ένα από αυτά τα διαμερίσματα υπάρχει η ιστορία μιας ξεκληρισμένης οικογένειας και οι θύμησες των αλησμόνητων πατρίδων.
Αν κάτσει κάποιος από αυτούς σε κάθε ένα από αυτά τα δωμάτια και κάνει απόλυτη ησυχία θα ακούσει τις χαρούμενες φωνές από τους γάμους των Ελλήνων της Ανατολής, τις μουσικές τους, θα μυρίσει τις γεύσεις τους, θα ακούσει τον χτύπο των καμπαναριών της μικρασιατικής γης, θα νιώσει τις φλόγες των σπιτιών τους στην καταστροφή, θα ακούσει τις κραυγές των κοριτσιών στα χέρια των τσετών, θα ακούσει το βουβό κλάμα των προσφύγων όταν αντίκρυζαν για τελευταία φορά τη γενέθλια γη…
Η συμπερίληψη των προσφυγικών κατοικιών στο ΤΑΙΠΕΔ προς «αξιοποίηση», είτε πρόκειται περί πρόχειρης ενέργειας είτε αποτέλεσμα της πίεσης των δανειστών να ιδιωτικοποιηθεί ο δημόσιος πλούτος σε τιμές κατώτερες της αξίας του δεν στέλνει το σωστό μήνυμα στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Η διάθεση προς πώληση σε ιδιώτες κτιρίων, τα οποία συνδέονται με την μεγαλύτερη καταστροφή από την ίδρυση του νεώτερου ελληνικού κράτους, κτίρια τα οποία, εμμέσως, αποτελούν απόδειξη της γενοκτονικής πολιτικής των Τούρκων εις βάρος ομοεθνών Ελλήνων, πλήττει το φρόνημα και τον αυτοσεβασμο του Έθνους,  στοιχεία τα οποία η πολιτική ηγεσία οφείλει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού.
Ταυτόχρονα, δίνει το λάθος μήνυμα στην ελλαδική κοινωνία  ότι όλα πουλιούνται, ότι μοναδικό κριτήριο και ύψιστη αρχή είναι η αποκομιδή χρηματικού κέρδους. Σε μια κοινωνία μεγάλο μέρος της οποίας πένεται, τέτοια νοοτροπία  αποτελεί ενθάρρυνση στους ανθρώπους της κοινωνίας αυτής να κάνουν το οτιδήποτε αρκεί να τους αποφέρει απόλαυση, υλικό κέρδος. Δεν υπάρχει ντροπή, δεν υπάρχουν φραγμοί, δεν υπάρχουν σταθερές. Το αιώνιο νόημα της ζωής. Ότι φάμε και ότι πιούμε. Το χρήμα. Όλα προς πώληση. Τα πάντα. Ακόμα και η ιστορική μνήμη. Αρκεί να υπάρχει το «κατάλληλο αντίτιμο». Κυρίες και Κύριοι, τις προσφορές Σας. Το Έθνος των Ελλήνων ξεπουλάει…
Επίλογος
Προ ημερών εμφανίστηκε ως σχόλιο, στο διαδίκτυο, σε άρθρο σχετικό με τις προσφυγικές πολυκατοικίες, η φράση  « επιτέλους ας βρεθεί ένας ήρωας να γκρεμίσει από προσώπου γης αυτές τις φρικτές παράγκες του καραγκιόζη. » Και, όμως, αυτές οι παράγκες επιτελούν  ένα έργο σημαντικό. Έτσι ακριβώς όπως είναι.  Μάλλον επειδή είναι ακριβώς έτσι.
Κάθε φορά που περνάει από εκεί ένα μικρό παιδί με τον πατέρα του, ίσως παραξενευμένο για την κατάσταση των κτιρίων θα ρωτήσει τι είναι αυτά τα παλιά κτίρια. Ο πατέρας του θα απαντήσει πως αυτά δόθηκαν, πολλά χρόνια πριν,  σε Έλληνες που ήρθαν από την Ανατολή. Τότε, ίσως το παιδί ρωτήσει γιατί ήρθαν εδώ αυτοί οι άνθρωποι. Ο πατέρας του, τότε, θα του πει πως τους έδιωξαν από τα σπίτια τους. Το παιδί, ίσως, συνεχίσει ρωτώντας γιατί και ποιοι τους έδιωξαν από τα σπίτια τους. Και  τότε ο πατέρας θα του πει πως κάποτε υπήρχε στην Ανατολή ένας άλλος Ελληνικός Κόσμος, ο οποίος δεν υπάρχει πια γιατί κάποιοι τον κατέστρεψαν. Το μικρό παιδί θα σιωπήσει. Δεν θα ρωτήσει τίποτα άλλο. Θα έχει καταλάβει…
Όλα έχουν τη χρησιμότητα τους σε αυτή τα ζωή. Ακόμα και οι παράγκες…

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013

ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΞΑΣΤΕΡΑ



Συνέντευξη Χάρρυ Κλύν στον ΑΝΤ 1
Εξω απ' τα δόντια για όλους και όλα. Μεγάλες αλήθειες που πολλοί κάνουν ότι δεν ακούν και δεν βλέπουν.
Πέραν της πρόθεσης ψήφου που διαφαίνεται καθαρά και την οποία δεν συμμερίζομαι, τα υπόλοιπα είναι μια γεύση από την πικρή καθημερινή αλήθεια που βιώνει ο σκλαβωμένος έλληνας μέσα στην ίδια του την χώρα.
Αξίζει να το δείτε όλο μέχρι το τέλος.
Προσωπικά εδώ και πέντε χρόνια αρνούμαι να ψηφίσω σε μια κατεχόμενη χώρα, θεωρώντας ότι οι διάφορες συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις αποτελούν τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος. Μοναδική εξαίρεση μία ψήφος στη Δημοκρατική Περιφερειακή Ενωση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, όσο για τις άλλες παλιές προσελεύσεις...... ένα ψηφοδέλτιο με τη λέξη ΑΕΚΑΡΑ μέσα στη κάλπη.
Αυτά προς διευκρίνηση......

Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ


ΤΟΥ ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ

Η χρονική περίοδος 1908 (Κίνημα Νεοτούρκων) έως το 1923 (Συνθήκη της Λωζάννης) είναι ένα μοναδικό σημείο στην ιστορία της περιοχής μας και της ευρύτερης Εγγύς Ανατολής. Ένα σημείο οριστικής μετάβασης στη νεωτερικότητα. Δηλαδή στην αποχώρηση όλων των παλιών προνεωτερικών μορφών και στην αποδιάλυση των αντίστοιχων κρατικών μορφών, όπως ήταν η θρησκευτικής δομής και ιδεολογίας Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η εποχή του διάδοχου έθνους-κράτους όμως δεν θα γίνει μέσα σε αντίστοιχες με τις αρχές του 19ου αιώνα συνθήκες, όταν κυριαρχούσε και διαμόρφωνε τα ανερχόμενα στερεότυπα ο ουμανισμός του γαλλικού διαφωτισμού. Στις αρχές του 20ού αιώνα, το ιδεολογικό περιβάλλον θα το επηρεάζει καθοριστικά ο γερμανικός ρομαντισμός και οι φυλετικές αντιλήψεις.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο θα εμφανιστεί ένα εθνικιστικό κίνημα, το Νεοτουρκικό, που δεν θα έλκει την προέλευσή του από αστικά στρώματα, όπως ήταν η έως τότε παράδοση του εθνικισμού, αλλά από τον σκληρό μιλιταριστικό πυρήνα και τη γραφειοκρατία μιας εξουσίας που αποσαθρωνόταν.
Η απόφαση για τις γενοκτονίες
Η απόφαση για τη μετατροπή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε τουρκικό εθνικό κράτος ελήφθη πολύ νωρίς από την ακροδεξιά τάση των Νεότουρκων. Σε συνέδριό τους στην οθωμανική Θεσσαλονίκη, τον Οκτώβριο του 1911, αποφάσισαν την υιοθέτηση πολιτικής εθνικής καταπίεσης των χριστιανικών κοινοτήτων. Η συμμετοχή τους λίγο αργότερα σ’ έναν σκληρό ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα γίνει για λόγους ρεβανσισμού και καταξίωσης της αποικιοκρατικής πολιτικής που είχαν επιλέξει.
Παράλληλα, το περιβάλλον του πολέμου επέτρεψε την υλοποίηση των αποφάσεων. Από το 1914 ξεκινούν ομαδικές διώξεις κατά των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης και της Ιωνίας, το 1915 πραγματοποιείται η γενοκτονία των Αρμενίων και το 1916 ξεκινά η γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Βορρά, των Ποντίων.
Ο στοχασμός για τα γεγονότα εκείνα δεν θα χαρακτηρίσει την ελλαδική κοινωνία μετά το 1922 και την τρομακτική Μικρασιατική Καταστροφή. Οι αιτίες είναι πολλές: Η απόρριψη και ο ρατσισμός κατά των προσφύγων από το Λαϊκό Κόμμα και τη μοναρχική παράταξη, η εργαλειακή τους αντιμετώπιση από τον κρατικιστικό βενιζελισμό και ο συντηρητισμός της Αριστεράς, σ’ ένα πολύ δύσκολο πολιτικό περιβάλλον που ως σημεία είχε τη δικτατορία Μεταξά, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, τις μετεμφυλιακές συνθήκες και την απριλιανή Χούντα.
Μόνο με τη Μεταπολίτευση θα ξεκινήσει μια προσπάθεια επανατοποθέτησης των γεγονότων στο πραγματικό ιστορικό πλαίσιο.
Μιλώντας για τη Γενοκτονία
Η πρώτη ουσιαστική διαφοροποίηση του προσφυγικού λόγου, η ρήξη με το κλίμα συναίνεσης που είχε δημιουργηθεί τις προηγούμενες δεκαετίες και η αμφισβήτηση της επικυριαρχίας των κυρίαρχων ερμηνειών -τόσο των καθεστωτικών όσο και αυτών της Αριστεράς- θα εμφανιστεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και θα οδηγήσει στη διατύπωση του αιτήματος για την αναγνώριση της γενοκτονίας που υπέστησαν οι Πόντιοι από τον τουρκικό εθνικισμό. Τη δεκαετία αυτή θα συμβεί μια ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη συνάντηση. Η υπάρχουσα πολιτική κληρονομιά του ποντιακού χώρου με τη γνώση και τις εύστοχες επισημάνσεις που είχε κληροδοτήσει η πρώτη γενιά συναντήθηκε με την πολιτική παράδοση της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς -και ειδικά του μαοϊκού χώρου- και με τις αντιιμπεριαλιστικές φιλομπααθικές απόψεις της Αριστεράς του κυβερνώντος σοσιαλιστικού κόμματος και μετασχηματίστηκε σε σύγχρονο ριζοσπαστικό κίνημα.
Η συζήτηση για τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού, αλλά και ευρύτερα του ελληνισμού της Ανατολής, κατά το πέρασμα στην εποχή των εθνών-κρατών, άρχισε πριν από μια εικοσαετία περίπου και εξελίχθηκε μ’ έναν εξαιρετικά ιδιόρρυθμο τρόπο. Η πλειονότητα των παραδοσιακών και «νέων» ιστορικών, ποικίλης πολιτικής προέλευσης, κινήθηκε μεταξύ ουδέτερης και απορριπτικής στάσης.
 Η μελέτη της σκοτεινής αυτής σελίδας της νεοελληνικής ιστορίας έμεινε τελικά ως αποκλειστικό αντικείμενο των ιστορικών που προέρχονταν από τους πρόσφυγες του ’22. Μ’ έναν περίεργο τρόπο, μια πολύ σημαντική σελίδα της ιστορίας μελετήθηκε μόνο από τους προσφυγικής καταγωγής Έλληνες ιστορικούς και από τους αντιεθνικιστές νέους Τούρκους ιστορικούς σαν τον Taner Aksam, τον Fouat Dudar, την Dilek Guven, τον Hamit Bozarslan κ.ά.
Πάντως, το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ποντίων ήδη ξεφεύγει από το ποντιακό πλαίσιο και γίνεται ευρύτερα αποδεκτό. Εξάλλου, πολλά ζητήματα είναι στην πραγματικότητα λυμένα. Ο όρος «Γενοκτονία», που συνήθως παραθεωρείται και αντιμετωπίζεται ως κοινή λέξη της καθομιλουμένης, είναι ένας νομικός όρος του Διεθνούς Δικαίου που η χρήση του διέπεται από πέντε πολύ συγκεκριμένα κριτήρια. Επίσης, το μόνο αρμόδιο διεθνές επιστημονικό όργανο για να αποφανθεί εάν μια εγκληματική πράξη μπορεί να χαρακτηριστεί γενοκτονία είναι η International Association of Genocide Scholars (IAGS). Η διεθνής αυτή οργάνωση έχει ήδη αποφανθεί και έχει συμπεριλάβει τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής (και όχι μόνο των Ποντίων) στις μεγάλες γενοκτονίες του 20ού αιώνα.
Το μόνο πραγματικό ζήτημα που υπάρχει πλέον -που δυστυχώς δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό- είναι η σωστή προσέγγιση και η τοποθέτηση του ιστορικού γεγονότος της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, σ' ένα τέτοιο πλαίσιο ώστε να αποφευχθεί η ιδεολογική χρήση των πραγματικών ιστορικών γεγονότων από ακροδεξιούς, ρατσιστές, αλυτρωτιστές.
Και αυτό είναι απολύτως εφικτό, αρκεί να γίνει κατανοητό και να σταματήσουν οι σκιαμαχίες, οι οποίες προσπαθούν να αμφισβητήσουν ή να μειώσουν τη σημασία μιας πραγματικά τραγικής σελίδας της σύγχρονης Ιστορίας.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

ΕΠΙΜΕΝΩ: ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΑΣΗ !

Το γνωστό σκουπίδι του Κουρέλι επανήλθε. Αυτή τη φορά ζητά από την αντιπολίτευση να… αντιδράσει, προκειμένου να μην περάσουν στο νομοσχέδιο όσα έχει αποφασίσει, ως Γενοκτονίες η Ελληνική Βουλή, δηλαδή της Μικράς Ασίας και των Ποντίων!
Εγώ επαναδημοσιεύω την πρόταση μου ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ http://enwsitikospalmos.blogspot.it/2012/10/blog-post_31.html


Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ, ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΕΝΟΧΩΝ, ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

 
 Αρθρο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Η συνεδρίαση της Επιτροπής του Κοινοβουλίου αποτελεί μια άλλη θλιβερή θεσμική στιγμή για την Ποντιακή υπόθεση μετά την Μεγάλη στιγμή του Φεβρουαρίου του 1994. Μικροί άνθρωποι που ευτελίζουν μια μεγάλη υπόθεση. Πάντοτε μια συνάντηση Ενόχων Ένθεν και Εκείθεν βουλευτών και «εκπροσώπων» παράγει μια παρακμιακή ατμόσφαιρα, εικόνα παρακμιακού καφενείου.
Αυτό γιατί απουσιάζει ο Λόγος, η Ερμηνεία, η Πολιτική, η Ηθική, η Αλήθεια, η Μνήμη, η Συγνώμη, η Μετάνοια. Τα θεμέλια του Πολιτισμού μας της ύπαρξης μας ως Έλληνες.
Εξεπλάγην με την χυδαιότητα, το ψέμα, την αυτογελοιοποίηση. Όλος αυτός ο μαύρος παρακμιακός καπνός, για να μην αποκαλυφθούν, ομολογηθούν οι ένοχες πράξεις τους. Αυτές που κατέγραψε η σύγχρονη πολιτική ιστορία και οι οποίες δεν παραχαράσσονται. Μετά το 1996 έως την δεκαετία του 2000 υπήρξε ένα πολιτικό Πογκρόμ, ένας βρώμικος πόλεμος εις βάρος της Ποντιακής υπόθεσης και των ανθρώπων που την υπερασπίσθηκαν.
Συστηματικές και συνεχείς απόπειρες κατάργησης της 19ης Μαΐου. Δεν είμαι υπερήφανος τόσο που την επέβαλα, όσο που την διατήρησα. Ήμουν πολύ μόνος αλλά τους νίκησα.
Ακύρωση του Νομοσχεδίου για την δημιουργία μιας νέας πόλης στην Θράκη, της Ρωμανίας. Η Ρωμανία δεν ήταν μόνο μια Πόλη, ήταν μια μεγάλη Πολιτική. Κλείσιμο των νέων προσφύγων στα γκέτο της Αττικής, της Θράκης, της Θεσσαλονίκης. Επιστροφή των Ποντίων στην κακή λαογραφία και τα ανέκδοτα. Πολιτικός Εξανδραποδισμός με μέσα την τρομοκράτηση, τους διορισμούς, την αγορά ψήφων ειδικά στις εκλογές του 2000. Το ανέφερε ένας βουλευτής στην συνεδρίαση. Παλινόρθωση της Κεμαλολαγνίας, της Κεμαλικής ρατσιστικής μορφωτικής και πολιτικής κυριαρχίας μετά την ήττα του Φεβρουαρίου του 1994 με την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως ημέρας Μνήμης.
Στήθηκε ένας μηχανισμός που η γεωμετρία και η γεωγραφία του δεν περιορίζονταν στον Ελλαδικό χώρο. Αποτελούνταν από Κυβερνήσεις, Υπουργεία, Μ.Μ.Ε., κόμματα, καλυμμένους πράκτορες έως εγχώριους έμμισθους Ποντίους Εσατζήδες, το Λούμπεν. Δέστε την επίθεση γνωστού Ποντίου Εσατζή, αριστεροφανούς μάλιστα, εναντίον μου. Υπάρχει στο διαδίκτυο. Η την χαφιέδικου τύπου επίθεση σε εφημερίδα την ημέρα μάλιστα της περιπέτειας μου στο Σικάγο τον Μάιο του 2008.
Ούτε η χούντα, ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Στάλιν, ούτε ο Μπέρια θα τα έκαναν.
Καμία θετική συμβολή δεν είχε αυτή η άθροιση βουλευτών και «εκπρόσωπων» στις μεγάλες νίκες της Ποντιακής υπόθεσης. Καμία. Είχαν μια αρνητική συμβολή που χαρακτηρίζονταν από εχθρότητα και ασέβεια προς μια ιερή, ανθρωπιστική υπόθεση. Τα παραδείγματα είναι διαρκή και άπειρα. Η ίδια η συνάθροιση τους, το τι ειπώθηκε, μαρτυρεί την άγνοια, την απουσία, την αδιαφορία τους για αυτήν.
Γιατί οργανώθηκε αυτή η συνάντηση καφενείου τον μήνα της Μνήμης αποδεικνύοντας ότι δεν σέβεται ούτε τον Θεσμό του Κοινοβουλίου, ούτε την ημέρα Μνήμης.
Για να αποκαταστήσουν, να επανανομημοποιήσουν την σχέση τους με την Ποντιακή εκλογική πελατεία. Να νομιμοποιήσουν τους ελεγκτικούς χειραγωγικούς μηχανισμούς, παλιούς και νέους των Ποντίων. Να στρατολογήσουν νέους Καπό. Γιατί η Ποντιακή υπόθεση προχώρησε και οι ένοχοι είναι εκτεθειμένοι. Δέστε την επιστολή του Προέδρου του Κοινοβουλίου της Βάδης Βυτεμβέργης. Την πρώτη παρέμβαση στο Σουηδικό Κοινοβούλιο του Τάσου Σταφυλίδη. Την εισαγωγή του Ποντιακού στο Ευρωκοινοβούλιο το 2004. Πού ήταν όλοι αυτοί; Ήταν μαζί μου;
Όχι ήταν απέναντί μου.
Παρατηρώ ότι ακόμη και τα κομμάτια της γραφειοκρατίας του ΚΚΚΑΣΟΡ που μεταγράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν κήρυκες της Ποντιακής υπόθεσης στην πλέον μάλιστα εχθρική προς αυτήν εφημερίδα «Αυγή». Όταν όμως ο υιός προσκυνούσε τον Κεμάλ και άνοιγε τον δρόμο της επιστροφής στην Κεμαλολαγνία σιώπησαν. Είχαν ρόλο στο ομαλό πέρασμα, την αποδοχή αυτής της βαρβαρότητας από τους Έλληνες.
Έχουμε το χρόνιο στην χώρα μας όπως σε όλες τις υποανάπτυκτες πολιτικά κοινωνίες Φαινόμενο του Πολιτικού, Πολιτικάντικου Μεταμορφισμού που λέει ο Γκράμσι.
Η ανακύκλωση του Τέρατος η Τερατογονία θα έλεγα.
Χωρίς την Πολιτική Μνήμη, χωρίς την Πολιτική και Ηθική Κάθαρση, χωρίς την Δημόσια Συγνώμη δεν υπάρχει Πολιτική Αναγέννηση. Δεν υπάρχει μια συγχρονισμένη με την ιστορία έκφραση, των Εθνικών, Ευρωπαϊκών και Ανθρωπιστικών δυναμικών που περικλείει η Ποντιακή υπόθεση.
Μέχρι σήμερα δεν άκουσα μια ειλικρινή συγνώμη για τα Πέτρινα χρόνια, το Πογκρόμ των προηγούμενων δεκαετιών. Όταν μετά όλα αυτά αρνείσαι την συγνώμη στοχεύοντας στην λήθη των πράξεων σου, τότε κατατάσσεσαι σε μια άλλη κατηγορία και ανοίγεις τον δρόμο στον ολοκληρωτισμό.
Τότε καθήκον της αληθινής πολιτικής είναι να στείλει τα σκουπίδια της ιστορίας στην χωματερή της ιστορίας.

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ ΚΑΤΙΔΗ ΩΣ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΟΦΑΣΙΣΜΟΥ ΤΟΥΣ

Απόσπασμα από την ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης στη Πάτρα
Την  όλη ομιλία θα την βρείτε εδώ: http://polis-agora.blogspot.com/2013/03/blog-post_26.html

Παραθέτω το κομμάτι που αφορά την περίπτωση του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γιώργου Κατίδη:

'' Επεδίωξαν να χρησιμοποιήσουν τον ποδοσφαιριστή Κατίδη ως πλυντήριο του χρόνιου Θεσμικού, Δομικού, Ιδεολογικού, Πολιτικού Κεμαλοφασισμού τους. Ολο αυτό το μεταπολιτευτικό κεμαλοφασιστικό μέτωπο. Από την ΔΗΜΑΡ, το ΚΑΚΑΣΟΡ, το ΣΥΡΙΖΑ, την ΝεοΕθνικόφρονα χρόνια κεμαλολαγνία της Ν.Δ. Στα βιβλία μου αναλύω αυτές τις συμπλεύσεις και συγγένειες .
Ο Κατίδης είναι μια θλιβερή, τραγική έκφραση της μεγάλης Ποντιακής Τραγωδίας που έχει ως αφετηρία τον Κεμαλισμό και ως συνέχεια τον Σταλινισμό και τον Ναζισμό. Όπως έχουν δείξει επιστημονικές έρευνες πολλές φορές τα θύματα θαυμάζουν τους θύτες τους. Αυτό παρατηρεί κανείς σε όλους τους λαούς που έχουν υποστεί ολοκαυτώματα. Ειδικά σε λαούς που έχουν στερηθεί για λόγους γεωπολιτικούς το δικαίωμα στη Μνήμη. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.

Τι σχέση όμως με αυτούς τους προβληματισμούς, τις αναλύσεις, πολύ περισσότερο τις ανθρωπιστικές ευαισθησίες μπορούν να έχουν οι ''δεξιο-αριστεροί'' κεμαλοφασίστες της μεταπολίτευσης. Οι κεμαλολάγνοι που τελευταίως μεταβλήθηκαν σε νεοθωμανολάγνους, οι καπό της μνήμης μας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να μιλούν για ανθρώπινες αξίες. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΕΣ. *
Ούτε ο Κατίδης αλλά ούτε ο Δελμούζος, ο Παπαναστασίου, ο Γληνός, ο Σαράφης, ο Πασαλίδης, ούτε η Γυάρος θα γίνουν  Πλυντήριο των Κεμαλοφασιστικών μεταπολιτευτικών Εγκλημάτων τους.''

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ  Blog: ΠΟΛΙΣ-ΑΓΟΡΑ http://polis-agora.blogspot.com/

* Τα κεφαλαία στο κείμενο τα έβαλα εγώ για να τονίσω την σπουδαιότητα των λέξεων.


Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ

Οι Μικρασιάτες πρόσφυγες έφεραν μαζί τους, τα ψυχολογικά τραύματα των διωγμών, της άτακτης φυγής υπό συνθήκες πολέμου, της απώλειας των οικείων προσώπων, της κοινωνικής θέσης, της εστίας, της πατρογονικής γης. Στην Ελλάδα έπρεπε ν’ αντιμετωπίσουν νέες τραυματικές καταστάσεις, όπως την κοινωνική περιθωριοποίηση, τον στιγματισμό, την εχθρότητα, την φτώχεια κ.α.
Πώς αντιμετώπισαν αυτά τα τραύματα οι πρόσφυγες; Ποιες ήταν οι συνέπειες για τις επόμενες γενιές;
Στα ερωτήματα αυτά έριξε φως η κα Ελευθερία Λίμπυ Τατά – Αρσέλ, στην διάλεξη της με τίτλο «Το Μικρασιατικό Τραύμα και ταυτότητα στη τρίτη γενιά της παγκοσμιοποίησης», που έδωσε στον Σύλλογο Κωσταντινουπολιτών.
Όπως είπε η κα Τατά – Αρσέλ, πρέπει να γίνει διαχωρισμός των τραυματικών εμπειριών από τις τραυματικές αντιδράσεις. Οι ευκαιρίες και η υποστήριξη που δίνει στην προσφυγική ομάδα το κοινωνικό περιβάλλον, η ικανότητα του ατόμου να δημιουργήσει και να αξιοποιήσει ευκαιρίες, η δημιουργικότητα και η πνευματικότητα του ατόμου, παίζουν καθοριστικό ρόλο για να μην εξελιχθούν οι τραυματικές εμπειρίες σε «μόνιμο πένθος» και άλλες αρνητικές τραυματικές αντιδράσεις.
Αξιολογώντας την εξέλιξη του Μικρασιατικού προσφυγικού πληθυσμού, συμπεραίνουμε ότι κατάφερε ν’ αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα προσφυγικά τραύματα.

Από το παράδειγμα της γιαγιάς, τα εγγόνια διδάσκονται την επιβίωση, την αντιμετώπιση του πόνου, την νοικοκυροσύνη, την αφοσίωση στην οικογένεια, την διάκριση του σωστού και του λάθους, την αναγκαιότητα της θυσίας.
- Η δοκιμασία της οικογένειας δημιουργεί στην τρίτη γενιά μία αίσθηση περηφάνιας για την καταγωγή της. Ο όρος «Μικρασιάτης» εκλαμβάνεται ως τίτλος ευγενείας που εκπέμπει ειδική λάμψη και ακτινοβολία. Είναι έντονη η αίσθηση ότι οι Μικρασιάτες έχουν ξεχωριστές επιδεξιότητες, κοσμοπολιτισμό και ανώτερο πολιτισμό.
- Τα εγγόνια δημιουργούν μία συνέχεια μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος χρόνου. Εν μέρει η Ανατολή είναι μέρος της ταυτότητας τους. Αυτό το στοιχείο δεν πρέπει να μας ξενίζει εφόσον στην εποχή της παγκοσμιοποίησης μπορεί να έχουμε πολλές ταυτότητες.
Για αυτό σήμερα, χιλιάδες Έλληνες απόγονοι προσφύγων, αποκαλούν τον εαυτό τους «Μικρασιάτη».

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Η ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥΣ, ΜΕΤΑΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΣΥΛΛΑΒΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ, ''ΔΕΞΙΟΙ” ΚΑΙ “ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ” ΧΙΜΠΑΤΖΗΔΕΣ ΚΑΙ ΧΙΜΠΑΤΖΟΥΔΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ

Θεωρώ τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη έναν πραγματικό αγωνιστή της Δημοκρατίας, ακαταμάχητος τόσο στα σημερινά εθνικά θέματα όσο και στους αδιάκοπους αγώνες του εντός και εκτός συνόρων για τον Ποντιακό  Ελληνισμό.


Είναι αυτός, που το Ελληνικό Κοινοβούλιο το Φεβρουάριο του 1994, υιοθέτησε την πρόταση του, καθιερώνοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας.

Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα της τελευταίας ομιλίας του στο Ηράκλειο Κρήτης. Άλλες απόψεις και ομιλίες από τη δράση του Μιχ. Χαραλαμπίδη υπάρχουν στο προσωπικό του blog ΠΟΛΙΣ-ΑΓΟΡΑ, που θα το βρείτε στη λίστα των χρήσιμων ιστολογίων, κάτω αριστερά στον ΕΝΩΣΙΤΙΚΟ ΠΑΛΜΟ.

''Θα αναφερθώ σε Δώδεκα Σημεία – Δώδεκα Βήματα μια και είχαμε δώδεκα Θεούς και δώδεκα Αποστόλους. Θέλω να δώσω μια Πυξίδα. Έναν οδικό χάρτη που προεκτείνει την Μνήμη ως Σχέδιο, ως Πρόταση για το Σήμερα. Κάνει δηλαδή Πολιτική.
Από τις δεκαετίες του 80’, του 2000’ όπου όλοι «Δεξιοί» και «Αριστεροί» ήταν φανατικά Μνημονιακοί. Στο βάραθρο που οδήγησαν όλοι μαζί την χώρα. Την ανικανότητα τους να την βάλουν σε μια τροχιά επανασχεδιασμού και ανόρθωσις. Τα βήματα της ανόρθωσις και της αναγέννησης.
Ένα βήμα είναι αυτό της Ανάπτυξης. Ένα άλλο σημαντικό βήμα είναι αυτό των Επενδύσεων.
Όσο και καλή διάθεση να έχει κανείς, δεν πείθεται ότι αυτοί οι άνθρωποι που βρέθηκαν μέσα από διαφόρων τύπων διαδρομές να είναι εγκατεστημένοι στους θεσμούς της Συμπολίτευσης και της Αντιπολίτευσης, έχουν μια οικειότητα με αυτά τα ζητήματα. Έχουν μια Αναπτυξιακή, Επενδυτική Παιδεία και επόμενα πολιτική εξυπνάδα που είναι το κυρίαρχο, να τα διαχειρισθούν.
Το να επαναλαμβάνεις μονότονα, ως δεξιός και αριστερός Κακόφωνος ψάλτης, την λέξη Ανάπτυξη δεν είναι χαρακτηριστικό της Εκκλησίας, πολύ περισσότερο της Πόλις και της Εκκλησίας του Δήμου.
Επί χρόνια κάνουν Λιτανείες για τις επενδύσεις που έρχονται, που θα έρθουν, για να έρθουν, από την Αμερική, την Αραβία και δεν έρχονται. Θα έρθουν Σεΐχηδες, ήρθε ο Κλίντον, έρχεται ο Φούχτελ. Εικόνα μπανανίας. Αυτό ήταν το μεταπολιτευτικό επίτευγμα τους, το ουσιαστικό όραμα τους.
Ποιος από την αποκαλούμενη δεξιά και αριστερά – τους είδατε προχθές στην Βουλή – σας δίνει την εικόνα ανθρώπου που μπορεί να χειριστεί ζητήματα ανάπτυξης και Επενδύσεων, είναι εντός θέματος.
Η Χώρα θέλει Δέκα μεγάλα Αναπτυξιακά Σχέδια στα οποία θα κληθούν να Επενδύσουν τόσο Έλληνες όσο και Ξένοι. Θα αναφερθώ σε ένα ή δυο από αυτά.
Όταν ως Κυβέρνηση ακόμη και ως αντιπολίτευση έχεις την ικανότητα να προβάλεις μια δυναμική χώρα για τα επόμενα δέκα χρόνια, θα έρθουν να επενδύσουν. Από το 1985 έβαλα το ζήτημα των Λιμανιών, των Συνδιασμένων μεταφορών, τον ρόλο της Ελλάδας. Δέστε τα βιβλία μου. Μετά τον Σημίτη, τον Γιωργάκη έχουμε τον Σαμαρά και τον Τσίπρα που συλλαβίζουν. Άκουγα προχθές συλλαβισμούς που προκαλούν θλίψη για τα τραίνα και τα πλοία. Υποβαθμίζουν, απονευρώνουν, αποδυναμώνουν, ευτελίζουν την σφαίρα του Κράτους, την Δημόσια σφαίρα, την ένοια και το κύρος της Πολιτικής και της Διακυβέρνησης. Προσβάλουν την Ελλάδα.
Η Κοινωνία έχει κουραστεί από αυτό το κακιστοκρατικό θέατρο, κατανεμημένο σε ρόλους εικονικής συμπολίτευσης και εικονικής αντιπολίτευσης.
Έχει κουραστεί από έναν κόσμο του παρελθόντος, της στασιμότητας, της κραυγαλέας ανεπάρκειας. Μοναδικό φαινόμενο στην Ευρώπη και όχι μόνον. Η κραυγαλέα ανεπάρκεια τους μεταβάλει την πολιτική σε κραυγές μέχρι και μαγκιά, όταν η πολιτική είναι Ευγένεια, Ανάλυση, είναι Λόγος.
Είναι στα ζητήματα του Λόγου, ενός αυθεντικού λόγου, ενός Ελληνικού Λόγου, εξ ου και το «Ελληνική Πολιτική Παιδεία», η αφετηρία, οι πηγές, τα εφόδια της ανάπτυξης της χώρας, της οικονομίας, της παραγωγής, της Λύτρωσης της από το μαρτύριο του Σίσυφου, από το χρέος.
Δεξιοί και Αριστεροί Επαρχιώτες, Χιμπατζήδες και Χιμπατζούδες δεν μπορούν να παράγουν.''
 

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ΑΕΚ ΙΔΕΑ ΙΔΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ



Ποιός από μας δεν έχει αναφωνήσει, δεν έχει επαναλάβει τα λόγια του Οικουμενικού Πατριάρχη:
Η ΑΕΚ είναι Ιδέα και οι Ιδέες δεν πεθαίνουν!

Βέβαια οι ιδέες είναι ανθρώπινες και ανάλογα της έμπνευσης και του σκοπού μπορούν να θεωρηθούν ευγενείς ή μεγάλες ιδέες, αλλά εφικτές, που μπορούν να έλξουν ένα μεγάλο φάσμα νουν και ψυχών για την επίτευξη τους. Μπορούν όμως και να είναι άστοχες ή ανέφικτες και να αποβούν ολέθριες με οδυνηρές συνέπειες σε κοινωνικά στρώματα. Η ιστορία και δη η Ελληνική είναι γεμάτη από παραδείγματα.

Μέσα σ' αυτό το πρίσμα οι πρόσφυγες που ίδρυσαν το Σύλλογο μας εκείνο τον μακρινό Απρίλη του 1924, σαν ζωντανός κοινωνικός οργανισμός που αρνείται να σβήσει, ένοιωσαν την ανάγκη με την ιδέα της ιδρύσεως της ΑΕΚ, για μια νέα ελπίδα, μια νέα ταυτότητα σε ξένο τόπο, που θα έριχνε τις γέφυρες με τις μνήμες, με τη γη της προέλευσης, παίρνοντας την απαραίτητη λυμφατική τροφή για τη διατήρηση και τη συνέχιση τους.
Η αναφορά τους στο Σύμβολο του Δικεφάλου είναι η νέα αναζήτηση, η νέα πάλη στην απώτερη φαντασία και επιθυμία που δημιουργεί το Ιδανικό, ένας απώτερος μυθικός στόχος, ένα όνειρο που αξίζει να ζείς.
Που ξέρεις κάποτε.......πάλι με χρόνια με καιρούς............

Με την ιδέα και το πραγματικό απλά υπάρχουμε.
Με το Ιδανικό αξίζει να ζούμε και να πιστεύουμε. 


Πάντα για μένα η ΑΕΚ μου, ήταν ταυτόχρονα ΙΔΕΑ, ΙΔΑΝΙΚΟ και ΠΙΣΤΕΥΩ

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ


153 επίορκοι υπέγραψαν την τελειωτική οικονομική γεννοκτονία της Πατρίδας.

Πρόκειται για ουσιαστικό θάνατο με προσφορά θυσίας στο βωμό της τρόϊκας και των διεθνών τοκογλύφων χιλιάδων ζωών, χιλιάδων δυστυχισμένων παιδικών ψυχών, χιλιάδων αθώων.
Οι Εφιάλτες νίκησαν, τα χαμόγελα έσβησαν, θλίψη και σκοτάδι παντού.
Οι εντεταλμένοι δράστες των 8.300 ευρώ μηνιαίως κατάφεραν και ενοχοποίησαν τα θύματα των 300 ευρώ!

Λάβαμε γνώση και απαντάμε απλά και λαϊκά όπως κάποιος παλιά:

Πες τους ρε φίλε Πανουργιά......
έχω στον πούτσον μου βιολιά.....
Οταν γυρίσω θα τους γαμήσω.....

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

ΑΡΝΟΥΜΑΙ

Αρνούμαι να γράψω για τα όσα συμβαίνουν ειδικά τον τελευταίο καιρό και αφορούν την αγαπημένη μας ΑΕΚ. Τόσο στα γηπεδικά, όσο και στα εξωγηπεδικά.
Μέθοδοι τρόποι πρακτικές και εμφανίσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με την ιστορία της ομάδας και την προσωπικότητα του ΑΕΚτζή δεν μπορούν να σχολιασθούν.
Κάποιοι πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι τα ψέμματα, οι κουτοπονηριές, τα ψιλιτκατζίδικα νταλαβέρια συνοδευόμενα από την άγνοια και την ανικανότητα (ή μήπως και δόλο;) πρέπει άμεσα να σταματήσουν.
Αρνούμαστε να τους βλέπουμε, αρνούμαστε να τους σχολιάζουμε γιατί  αδυνατούμε να πέσουμε στο επίπεδο τους.
Θέλουμε πίσω τη περήφανη ομάδα μας, θέλουμε να ξαναδούμε άξιους ηγέτες στο τιμόνι, θέλουμε να συνεχίσουμε με αξιοπρέπεια, λεβέντικα και θαρραλέα το μακρύ δρόμο της Ιστορίας μας.

Κύριοι ο εξευτελισμός είναι άγνωστη λέξη για την ΑΕΚ και τον ΑΕΚτζή.
Πάρτε τον μαζί σας και αδειάστε μας τη γωνία.

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΗΝ

ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ, ΤΩΡΑ!
Μετά την άρνηση της Μικρασιατικής Τραγωδίας, με ανθελληνικά κείμενα σε επίσημα διδακτικά βιβλία, μετά την επιδεικτική αποχώρηση από τη βουλή στη διάρκεια της τήρησης του 1 λεπτού σιγή προς τιμήν των θυμάτων της Ποντιακής Γενοκτονίας, το παραπάνω εικονιζόμενο ανθελληνικό έκτρωμα επανήλθε.
Αυτή τη φορά στόχος η Αγία Λαύρα, η επανάσταση του 1821 για τη Λευτεριά, η έξοδος των ηρώων των Ελεύθερων Πολιορκημένων του Μεσολογγίου, ναι το Μεσολόγγι του Λόρδου Βύρωνα και του Διονυσίου Σολωμού και η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Ζητά τη κατάργηση του εορτασμού όλων των παραπάνω Εθνικών Μαρτυρικών Επετείων, τις οποίες χαρακτηρίζει ''εθνικιστικά κιτς''

Δεν θα γράψω τίποτα για τα λεγόμενα της, είναι χαμένος κόπος να προσπαθήσεις να αποδείξεις σε  απαίδευτο μισέλληνα τη κραυγαλέα αλήθεια. Σαν απόγονος προσφύγων ΠΟΥ ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΜΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ λέω μόνο αυτό:

ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΩΡΑ, ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ

Κάντε το τώρα για να αποφευχθούν περαιτέρω παρατράγουδα.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΧΙ

Ας θυμηθούμε:

Το ΟΧΙ του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες

Το ΟΧΙ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στη Πύλη Ρωμανού

Το ΟΧΙ του Ρήγα Φεραίου. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή

Το ΟΧΙ των Σουλιωτών στο Ζάλογγο

Το ΟΧΙ του Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια, του Ανδρούτσου στη Γραβιά, του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, του Διάκου στην Αλαμάνα

Το ΟΧΙ το 1940 σε Γερμανούς, Ιταλούς, Βούλγαρους και Αλβανούς

Το ΟΧΙ των Αυξεντίου, Παλληκαρίδη, Ισαάκ και Σολωμού στη Κύπρο

Το ΟΧΙ στο προδοτικό σχέδιο Ανάν

Κι ας πούμε σήμερα 28 Οκτωμβρίου 2012, ένα νέο ΟΧΙ σε Τραπεζίτες και Δ Ράϊχ
για τη κατάλυση του Συντάγματος, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης.

Ενα νέο ΟΧΙ στο ατιμωτικό ξεπούλημα της Πατρίδας και στη ταπείνωση του Έλληνα

ΟΧΙ στους γύπες του Μαμμωνά

Και σαν Ενωσίτης θα προσθέσω ένα ακόμη ΟΧΙ στον αφανισμό της Βυζαντινογέννητης Α.Ε.Κ.

Αφύπνηση-Οργάνωση-Αντίσταση

Για την ΑΕΚ και την ΕΛΛΑΔΑ!