Δεν είναι μόνο ο Φίλης. Είναι μια σταλινογενής Κεμαλοφασιστική αριστερά, ψευτοαριστερά που πεθαίνει. Όσον αφορά το ζήτημα της Ποντιακής γενοκτονίας. Αλίμονο αν το Ποντιακό εξαρτώνταν από το τι λέει ο Φίλης, ο Γιωργάκης, η Αυγή, η γιάφκα (-ες) του ΣΥΡΙΖΑ και το βαθύ περιφερειακό νεοεθνικόφρων κράτος. Εκεί δεξιοί και αριστεροί συναντώνται. Αυτό θα σήμαινε ότι δεν είμαστε σοβαροί, υπεύθυνοι
.Το Ποντιακό κινείται σε άλλες υψηλές διανοητικές, επιστημονικές, ηθικές και αισθητικές σταθερές. Για αυτό έχει μεγάλες νίκες, μεγάλη αίγλη διεθνώς. Στους διεθνείς θεσμούς, στην κοινωνία πολιτών, στους ακαδημαϊκούς θεσμούς.
Πολλά μπορώ να σας διηγηθώ. Μου προκάλεσε όμως εντύπωση, δεν το περίμενα, παρ’ όλο που η γνώμη μου δεν είναι καλή για αυτόν τον κόσμο, η σιωπή των φίλων και συγγενών του Ανδρέα Παπανδρέου. Ένας κόσμος που έκανε καριέρες και περιουσίες. «Δεν θα τους ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους χωρίς τον Ανδρέα». Όπως ειπώθηκε.
Ο φασισμός του κειμένου του Φίλη της 20ής Αυγούστου του 2014 εντοπίζεται, εκφράζεται στην αναφορά του στο Ανδρέα Παπανδρέου, τον Πρωθυπουργό της αναγνώρισης της Ποντιακής γενοκτονίας. Θα ήμουν ανέντιμος αν δεν υπεράσπιζα την μνήμη του σ’ αυτήν την πολιτική του στιγμή. Σε μια υγιή χώρα θα παρενέβαιναν από τότε οι θεσμοί και εκπρόσωποι όλων των επιπέδων και χώρων. Μόλις εμφανίσθηκε αυτό το φασιστικό κείμενο στην Αυγή. Τότε υπήρξε σιωπή. Τώρα πολλές κραυγές είναι κραυγές ενόχων που θέλουν να νομιμοποιηθούν.
Ποιο είναι το θετικό, το ελπιδοφόρο. Ότι όλος αυτός ο κόσμος καταρρέει, μετατοπίζεται, μεταφέρεται όχι στο χρονοντούλαπο αλλά στην χωματερή της ιστορίας. Εκεί που η ιστορία μαζεύει τα μπάζα της. Τα τοξικά μπάζα της.
