Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Στη Σμύρνη σα μιας πιάσανε
ήταν Σάββατο βράδυ.
Εις το Κισλά μας πήγανε
χτυπώντας και τροχάδη.
Απ' το Κισλά μας πήρανε
χιλιάδες δεκαπέντε
κι ώσπου να παμ' στη Μαγνησιά
μείναμε μόνο πέντε.
Στην έρημη τη Μαγνησιά
Οτσίρ γκιαούρ!
Τσικάρ παρά...
Γιοκ εφέντη μου, παρά!
Και μας καρφώναν
τη λοχιά......
Είναι από τα αυτοσχέδια τραγούδια και τις διηγήσεις των ''τυχερών'' επιζώντων αιχμαλώτων για όσα ακολούθησαν μετά τη συγκέντρωση στη πλατεία της Σμύρνης. Είναι οι ελάχιστοι των 150.000 που με διαταγή του Νουρεντίν συγκεντρώθηκαν στη πλατεία μπροστά στο Κονάκι, με τα αποκαΐδια της όμορφης Σμύρνης να σκεπάζουν με τη μυρωδιά τους τον αέρα. Το μετά θα το δούμε μέσα απο τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών μαρτύρων: '' Η ιστορία ενός αιχμαλώτου'' του Δούκα, το ''Νούμερο 31328'' του Βενέζη, τις μαρτυρίες των διασωθέντων που τόσο γλαφυρά προβάλει το blog Απόγονοι Μικρασιατών http://apogonoimikrasiaton.blogspot.it/p/blog-page_6.html
Κοπάδια ανθρώπων συνεχίζουν και καταφθάνουν κυρίως στην πρωτεύουσα. Η κατάσταση των απελπισμένων προσφύγων αποτελεί καθημερινό θέμα για τον αθηναϊκό τύπο. Διαβάζουμε στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ:
<< Σελίς μυθιστορήματος. Εις τον σιδηροδρομικόν σταθμόν του Μοναστηρίου εσημειώθη χθες το απόγευμα η εξής μυθιστορηματική σκηνή:
Δύο προσφυγόπουλα, πωλούντα κουλούρια εις τον σταθμόν, τη στιγμήν ακριβώς που είχε φθάσει η αμαξοστοιχία από τον Πειραιά και η αίθουσα είχε γεμίσει  από τους ανερχόμενους επιβάτας, εξεκρέμασαν με ταυτόχρονον έξαλλον κίνησιν τους ταβλάδες από τον λαιμόν των, τους επέταξαν κάτω και αφήκαν να κυλισθούν τα κουλούρια των εις το έδαφος, ως να είχαν καταληφθεί από αιφνιδίαν παραφροσύνην.
Και τα δύο παιδάκια έπεσαν εις τας αγκάλας ενός ανθρώπου που είχεν αναβεί και αυτός μαζί με τους άλλους επιβάτας και τον έσφιγγαν και τον φιλούσαν, ενώ και εκείνος, με δάκρυα εις τα μάτια έσφιγγε και φιλούσε εις τα μάγουλα, τα μάτια, τα μαλλιά, τους δύο μικρούς. Προφανώς ήτο ο πατέρας των, που θα τον θεωρούσαν χαμένον, όπως και αυτός θα εθεώρει χαμένα τα παιδιά του. Και το συγκινητικόν σύμπλεγμα, μέσα εις την πεζότητα του σιδηροδρομικού σταθμού, ήτο ως μία σελίς αποσπασθείσα από κάποιο μυθιστόρημα περιπετειών της ρομαντικής σχολής. (Εστία 27/05/1923) >>
Μικρά χαμένα απροστάτευτα αγγελάκια έχουν γεμίσει τους δρόμους, κάνουν τα πάντα για να μπορέσουν να βγάλουν λίγες δεκάρες. Ο Παύλος Νιρβάνας στο βιβλίο ''ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ'' περιγράφει το 24ωρο ενός μικρού στη Δραπετσώνα του 1924
<< το Αρμενάκι κουβαλάει ψώνια το πρωί, μετατρέπεται σε λούστρο την υπόλοιπη μέρα, χορεύει αρμένικους χορούς στο ρώσικο μπαρ του Νέου Φαλήρου το βράδυ και φτιάχνει σουραύλια στην παράγκα του μέχρι τις τέσσερεις το πρωί, που τα πουλάει στις πλατείες και στις γωνιές των δρόμων, εκείνες που δεν τις φτάνει ο αστυνόμος......>>
Πολλά από τα μικρά παιδιά χάνονται μέσα στην Αθήνα, όπου γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης κάθε είδους. Χαρτιά σε κολώνες και τοίχους εμφανίζονται, ''Απωλέσθη επί της οδού Πατησίων κοράσιον ετών 8, ονόματι Αναστασία Μάρκου εκ Μικράς Ασίας, κόρη θετή καλής οικογενείας, όχι υπηρέτρια, ο ευρών παρακαλείται να την παραδώσει εις την Αστυνομίαν.''
Τον Σεπτέμβρη του 1924 οι αθηναϊκές εφημερίδες εγκαινιάζουν την στήλη ευρέσεως εργασίας εκ μέρους των προσφύγων:
''Κύριος σοβαρός, πρόσφυξ, ζητεί να παραδίδη πιάνο εντός της οικίας, προ παντός εις παιδιά, με απολαβήν του ύπνου και του φαγητού μόνον. Γράψατε....''
''Νέος πρόσφυξ, απόφοιτος Γυμνασίου Ευαγγελικής Σχολής, ζητεί οιανδήποτε εργασίαν.''
''Έμπειρος υπάλληλος, πρόσφυξ, της μανιφατούρας και κιγκαλερίας ζητεί θέσιν.''
Λίγο αργότερα εμφανίζονται και ΟΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

Που να βρίσκεται ο Πατέρας, ψάχνει η Μάνα για Παιδιά
Μας εσκόρπισε ο αγέρας σ' άλλη Γη σ' άλλη στεριά

Αυτές οι αγγελίες που πρωτοεμφανίστηκαν στους προσφυγικούς καταυλισμούς, στις εφημερίδες και τον Ερυθρό Σταυρό μετά, σημάδεψαν τη ζωή πολλών από εμάς. Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ του αγαπημένου προσώπου, ο ανήφορας μιας ζωής ψάχνοντας το φως στο σκοτάδι, η έννοια και η ελπίδα που συνόδεψαν χρόνια τη καρδιά της μάνας, του πατέρα, του παιδιού, Που να είναι άραγε; Ζούν; Μήπως έπαθαν κακό; Κάνε Παναγίτσα μου να είναι καλά...
Έτσι άρχισε η οδύσσεια χιλιάδων ανθρώπων...'' Η Μερούνα Μαυροθαλασσίτου αναζητεί τον υιόν της Βασίλη Μαυροθαλασσίτη, 18 ετών, εξ Αϊβαλί Μικράς Ασίας. Παρακαλώ ειδοποιήσατε προσφυγικήν κατασκήνωσιν εις Δημοτικόν Θέατρον Αθηνών, Β' πάτωμα....''
Πάντα θα θυμάμαι τα μεσημέρια στο ραδιόφωνο, αρχές της δεκαετίας του '60, τις αναζητήσεις μέσω Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Μεσημέρι πριν τις ειδήσεις, η πιο ευλαβική, η πιο κατανυκτική ώρα της μέρας. Σιωπηλά πρόσωπα πάνω από ένα ραδιόφωνο. Σταμάταγαν τα πάντα, σταμάταγε όλη η φύση, απόλυτη σιγή, μόνο η σταθερή φωνή του εκφωνητή σκέπαζε τα πάντα.
''Η Αικατερινή Σφυρλή εκ Σμύρνης αναζητεί τον γιό της Δημήτρη Σφυρλή ετών 7, τελευταία φορά εθεάθη εις την Προκυμαίαν της Σμύρνης, έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Ο Δημήτρης την μέρα της εξαφάνισης φορούσε κοντό σκούρο πανταλόνι και μπλέ σκούρο πουκάμισο. Όποιος γνωρίζει κάτι να επικοινωνήσει με τη Διεύθυνση του ΕΕΣ''
Μια πίσω απ' την άλλη περνάγανε οι αγγελίες, άκουγες προσεκτικά αυτές των άλλων και περίμενες τη δικιά σου. Θα την ακούσει  κανείς που να ξέρει; θα έρθει και σε μας το πολυπόθητο τηλεγράφημα; θα βγάλει ανακοίνωση το μεγάφωνο της κοινότητας να μας ειδοποιήσει; Ενδόμυχα και με το παρακάλι στον Ύψιστο, περίμενες τη θαυματουργή στιγμή.
Σε ορισμένους ήρθε, σε άλλους δεν ήρθε ποτέ. Μάνες έκλεισαν τα μάτια χωρίς να ξαναδούν το σύζυγο και τα παιδιά. Αλλά και πριν το τέλος τις άκουγες να λένε, ''το ξέρω ότι ζούνε''. Η ελπίδα δεν πέθαινε ποτέ, την πήραν μαζί τους στο στερνό τους ταξίδι.
Η ατέρμονη ιστορία των αναζητήσεων συγκλόνισε την Ελλάδα, η 7η τέχνη μετέτρεψε σε ταινίες τις οδύσσειες των προσφύγων. Στη δεκαετία του '60 η ΚΛΑΚ Φιλμς σε σκηνοθεσία Απόστολου Τεγόπουλου προβάλει τη ''διλογία'' ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ και την ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΕΝΟΣ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΥ. Πρωταγωνιστής το αγαπημένο παιδί του Λαού, ο Νίκος Ξανθόπουλος.
Ο Ξανθόπουλος γεννήθηκε στον προσφυγικό συνοικισμό της Νέας Ιωνίας στην Αθήνα από Πόντιους γονείς. Στα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της Α.Ε.Κ. ''του  Σωματείου των Προσφύγων'' όπως ήταν γνωστός ο Σύλλογος μας εκείνα τα χρόνια.
 Σήμερα σαν φόρο τιμής θα θυμίσω στα αδέρφια Ενωσίτες τις ταινίες αυτές, ταινίες ασπρόμαυρες, όπως η ζωή των ανθρώπων που ζούσαν εκείνα τα χρόνια......

Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΧΟΣ

Ο ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ

Αυτούς που χάθηκαν τους βλέπω πιο συχνά
από τα πέρατα του κόσμου να μου γνέφουν
πέφτουν στο δρόμο μου σαν άστρα πρωινά
από της νύχτας το ταξίδι επιστρέφουν
( ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΗΣΜΟΝΗΘΗΚΑΝ)
Οι στίχοι είναι του Ηλία, το τραγούδι είναι από μια άλλη ευαίσθητη φωνή αυτή του Παντελή, ναι του δικού μας Παντελή Θαλασσινού

Ο Ηλίας Κατσούλης γεννήθηκε το 1939 στο Λουτρό Κορινθίας, ήταν φιλόλογος αλλά έγινε γνωστός από τους στίχους του. Στίχους που έγραφε από πάντα, από μικρός. Από σύμπτωση μπήκε στη δισκογραφία, σύμπτωση που μας χάρισε ότι πιο υπέροχο και τρυφερό μπορεί να βγάλει μια ανθρώπινη ψυχή. Μερικές φορές οι συμπτώσεις αποδεικνύονται θεία δώρα.
Άνθρωπος καλλιεργημένος, ευαίσθητος, απλός, ταπεινός, ευγενέστατος. Στο βιογραφικό του έγραψε ότι ήταν τυχερός που υπηρέτησε δύο αγάπες, το σχολείο και το τραγούδι. Άλλες μεγάλες αγάπες τα βιβλία και το ποδόσφαιρο, η Α.Ε.Κ. βέβαια, άλλα και όλες οι προσφυγικές ομάδες.
Τα τραγούδια του μελοποίησαν πολλοί ( Τάτσης, Τερζής, Σπανός, Θαλασσινός, Γκρούς, Μαυρουδής, Νικολόπουλος κ.α. Τραγουδήθηκαν δε από τις καλύτερες φωνές όπως της Χαρούλας Αλεξίου, του Παντελή Θαλασσινού, του Μανώλη Λιδάκη, της Γλυκερίας, του Νταλάρα και άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών.
 Στον ίδιο, πάντως, άρεσαν όπως  έλεγε «τα μελαγχολικά τραγούδια, όχι τα απαισιόδοξα, γιατί εκφράζουν τον ανθρώπινο πόνο, που είναι κατά τη γνώμη μου η γενεσιουργός αιτία της τέχνης. Αν δεν πονάει κανείς, αν δεν έχει υποφέρει, αν δεν έχει νιώσει στο πετσί του κάποιες καταστάσεις, τι να γράψει; Δεν μπορώ ν' ακούω στο τραγούδι "χαμογέλα, είναι όλα καλά", ή "να γελάς, να γελάς". Πώς να γελάσω; `Η, μάλλον, γελάω πικρά, με όλες αυτές τις ανοησίες». Τότε υπήρχαν φοβερές δυσκολίες, αλλά υπήρχαν οράματα. Σήμερα όλα είναι πολύ ιδιωτικά: τα συναισθήματα, οι αγωνίες που καθένας τις κρατάει μέσα του και δεν εκδηλώνεται, δεν συμμετέχει. Πόσοι πάνε στις πορείες; Μήπως κοινά πράγματα δε ζητάμε; Κάποιοι έχουν απογοητευτεί... Παράλληλα, η τηλεόραση έχει περάσει τελείως απατηλά μηνύματα. Εχει δημιουργήσει είδωλα, που είναι αστραφτερά, σε θαμπώνουν και σε αποπροσανατολίζουν από την ουσία.
Η τελευταία του ''αγάπη'' το τσιγάρο, μας τον στέρησε από κοντά μας τον Αύγουστο το 2008 ''έφυγε'' χτυπημένος από τον καρκίνο για ένα σίγουρο παράδεισο όπου δεν υπάρχει ο πόνος και η δυστυχία αλλά η πραγματική αγάπη και χαρά. Ισως εκεί πάνω οι στίχοι του να είναι ωδές στην ευτυχία και το μεγαλείο του κόσμου....ποιός ξέρει.
Θα σταθώ στη συνεργασία των δύο αγαπημένων μου Ενωσιτών, του Ηλία και του Παντελή: Του παραδείσου λεμονιά, Εισητήριο στη τσέπη σου, Πόνος άπονος, Θέλω απόψε, Κράτα για το τέλος, Καράβια Χιώτικα και το αγαπημένο μου τα Σμυρναίϊκα Τραγούδια, όπου εμφανίζεται και ο ίδιος στο βίντεοκλιπ.

Ο ίδιος όπως γράψαμε δεν ήταν πρόσφυγας αλλά έλεγε: γεννήθηκα σε ένα παραλιακό χωριό της Κορινθίας, ίσως στη Πόλη, στη Σμύρνη, στην Οδησσό, στην Αλεξάνδρεια σε προηγούμενες ζωές, αλλιώς δεν εξηγείται η αγάπη που τους έχω.
Δεν θα διαφωνήσω. Τον καταλαβαίνω απόλυτα. Τα ίδια πίστευα και πιστεύω κι εγώ.

Με τρένο θα ξενιτευτώ με πλοίο θα σαλπάρω
και σε γυαλί χρωματιστό την Πόλη μου θα πάρω
Τη θάλασσα του Μαρμαρά, το κύμα του Βοσπόρου
όταν θα τρέμουν τα νερά, σαν φύλλα φθινοπώρου

Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο και η αναφορά στην ΑΕΚ,  σε μελοποίηση Γκρού
Γήπεδο το σώμα μου για όλους τους αγώνες
βρεγμένο χόρτο η δική σου αγκαλιά
ξέρω πως αλλάξαν στο παιχνίδι οι κανόνες
μα σ`αγαπώ με μια δύναμη παλιά.
Όλα τα παιχνίδια πουλημένα τελικά
κι όλα τα φιλιά είναι αγορασμένα
όμως θα κρατάω στην καρδιά μου μυστικά
μια κερκίδα μοναχά, μοναχά για σένα.
 Πρίγκιπας δεν είμουνα ποτέ της Αραβίας
με την αγάπη σου στον κόσμο περπατώ
τώρα που γεμίσανε τα γήπεδα της βίας
εσένα έχω και κρυφά χειροκροτώ
 Γήπεδο το σώμα μου και θύρα 21
γίνε το χάδι στις αόρατες πληγές
πόρτα η ζωή μου ανοιχτή μόνο για σένα
να μπαίνεις όταν δυναμώνουν οι κραυγές

Ο Ηλίας Κατσούλης μας άφησε γύρω στα 350 υπέροχα τραγούδια, πραγματικές μελωδίες, πραγματικά αγγίγματα ψυχής, στοιχάκια με φτερά που σε παίρνουν και σε ταξιδεύουν..... που σου κάνουν πιο όμορφη τη ζωή που είναι με τη σειρά της κι αυτή ''ένα ταξίδι''.
Η ευαισθησία αν είχε χρώμα θα ήταν κιτρινόμαυρη γράφει το αδελφό blog ΑΕΚΟΡΑΜΑ.
Ο Ηλίας Κατσούλης και ο Παντελής Θαλασσινός μας το επιβεβαιώνουν.....

Με τρένο θα ξενιτευτώ/ με πλοίο θα σαλπάρω/ και σε γυαλί χρωματιστό/ την πόλη μου θα πάρω./ Τη θάλασσα του Μαρμαρά/ το κύμα του Βοσπόρου/ όταν θα τρέμουν τα νερά/ σαν φύλλα Φθινοπώρου. - See more at: http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=3299&Itemid=27#sthash.9XZCAJKJ.dpuf Πηγή: www.ogdoo.gr

Με τρένο θα ξενιτευτώ/ με πλοίο θα σαλπάρω/ και σε γυαλί χρωματιστό/ την πόλη μου θα πάρω./ Τη θάλασσα του Μαρμαρά/ το κύμα του Βοσπόρου/ όταν θα τρέμουν τα νερά/ σαν φύλλα Φθινοπώρου. - See more at: http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=3299&Itemid=27#sthash.9XZCAJKJ.dpuf Πηγή: www.ogdoo.gr

Με τρένο θα ξενιτευτώ/ με πλοίο θα σαλπάρω/ και σε γυαλί χρωματιστό/ την πόλη μου θα πάρω./ Τη θάλασσα του Μαρμαρά/ το κύμα του Βοσπόρου/ όταν θα τρέμουν τα νερά/ σαν φύλλα Φθινοπώρου. - See more at: http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=3299&Itemid=27#sthash.9XZCAJKJ.dpuf Πηγή: www.ogdoo.gr

ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΞΑΣΤΕΡΑ

Συνέντευξη Χάρρυ Κλύν στον ΑΝΤ 1
Εξω απ' τα δόντια για όλους και όλα. Μεγάλες αλήθειες που πολλοί κάνουν ότι δεν ακούν και δεν βλέπουν.
Πέραν της πρόθεσης ψήφου που διαφαίνεται καθαρά και την οποία δεν συμμερίζομαι, τα υπόλοιπα είναι μια γεύση από την πικρή καθημερινή αλήθεια που βιώνει ο σκλαβωμένος έλληνας μέσα στην ίδια του την χώρα.
Αξίζει να το δείτε όλο μέχρι το τέλος.
Προσωπικά εδώ και πέντε χρόνια αρνούμαι να ψηφίσω σε μια κατεχόμενη χώρα, θεωρώντας ότι οι διάφορες συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις αποτελούν τις δύο όψεις του αυτού νομίσματος. Μοναδική εξαίρεση μία ψήφος στη Δημοκρατική Περιφερειακή Ενωση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, όσο για τις άλλες παλιές προσελεύσεις...... ένα ψηφοδέλτιο με τη λέξη ΑΕΚΑΡΑ μέσα στη κάλπη.
Αυτά προς διευκρίνηση......