ΜΕΛ: ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΟΥΝΤΕΣ ΠΕΦΤΟΥΝ

ANAKΟΙΝΩΣΗ ΣΦΑΕΚ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Ενωσίτες το ζήσαμε και αυτό,
άρχισαν να φωνάζουν οι κλέφτες οτι τους κλέβουν…
Φωνάζει ο Μαρινάκης επικαλούμενος τον μόνιμο συνομιλητή του στις κασέτες της ΕΥΠ Σαρρή.
Ως νέα Μάρθα Βούρτση βγήκε στα κανάλια και έκανε δηλώσεις εκφράζοντας τον πόνο του για το Ελληνικό ποδόσφαιρο και την αγωνία του για το τι θα γίνει στη superliga του χρόνου.
Ο οποιοσδήποτε δικαιούται να φωνάζει όχι όμως αυτός και η παρέα του…
Όλα δείχνουν οτι άλλη μία προβοκάτσια με στόχο την ΑΕΚ στήθηκε από το παρακράτος που διοικεί το Ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια…
Eνωσίτες,
όπως έχουμε πεί τόσες φορές φέτος , αυτοσυγκράτηση, βλέπουν οτι μία ομάδα αρχίζει να τους απειλεί τα ισόβια σκήπτρα και τα δεκάδες εκατομμύρια που εισπράτουν με τις πλάτες της ΕΠΟ χρόνια τώρα και θα κάνουν ότι μπορούν για να το αποφύγουν.
Ολοι κοντά στην ομάδα.
Η ΕΝΩΣΗ απαιτεί ΕΝΩΣΗ
Εσπερίδων 95 Καλλιθέα
2109594135

AEKοσμος

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ...!

Του Παπά Ηλία Υφαντή

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, αφότου είχα επισκεφτεί το γνωστό μου ερημίτη, και αναγκάστηκα να τον επισκεφτώ και πάλι.

Αυτή τη φορά με ανάγκασε το σχετικό με την υπερφορολόγηση των πολυτέκνων ρεπορτάζ στο «ΧΩΝΙ» (6-7-14) του Κωνσταντίνου Αγόρη. Όπου με πλήρη σαφήνεια και παραστατικότητα μας δίνει όλες τις παραμέτρους του δολοφονικού σεναρίου, το οποίο έχουν εκπονήσει, προκειμένου να εξαφανίσουν την πολύτεκνη οικογένεια. Που σημαίνει ότι το φοροληστρικό καθεστώς ποντάρει ακριβώς στο γεγονός ότι οι αποδοχές του πολύτεκνου υποδιαιρούνται και τα έξοδά του πολλαπλασιάζονται ανάλογα με τον αριθμό των μελών της οικογενείας του. Αν, για παράδειγμα, ένας υπερπολύτεκνος έχει δεκατρία παιδιά (+2 οι γονείς), οι αποδοχές του είναι δεκαπέντε φορές λιγότερες και τα έξοδά του δεκαπέντε φορές περισσότερα από έναν εργένη, που έχουν το ίδιο φορολογητέο εισόδημα. Που σημαίνει ότι, αν, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του κ. Αγόρη, τα έσοδα είναι κάπου 42.000 ευρώ, ο πληρωτέος φόρος ανέρχεται στις 10.900 ευρώ. Ποσό που...
ο εργένης μπορεί να πληρώσει. Ο πολύτεκνος όμως και πολύ περισσότερο ο υπερπολύτεκνος σε καμιά περίπτωση!…

Ρώτησα, λοιπόν, τον ερημίτη:

-Πως είναι δυνατόν να ζητούν απ’ τον πολύτεκνο και τον καθένα Έλληνα πολίτη να κάμει δυνατά τα αδύνατα;

-Στην περίπτωση αυτή, είπε, μόνο μια εξήγηση υπάρχει: Ότι αυτοί, που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις για το λαό, δεν συνιστούν ευνομούμενες δημοκρατικές κυβερνήσεις, αλλά εταιρίες απατεώνων και δολοφόνων. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν στο παρελθόν καπηλεύτηκαν στο έπακρον το τρίπτυχο: πατρίς, θρησκεία οικογένεια. Όπως, για παράδειγμα, ο αξιότιμος υφυπουργός «ανάπτυξης», που επεξέτεινε το μέτρο της κατάργησης της Κυριακής αργίας από τις εφτά στο σύνολο των Κυριακών. Και μάλιστα κατά την 300ή επέτειο από το γενέθλιο έτος (1714) του μεγάλου εθνομάρτυρα Κοσμά του Αιτωλού. Ο οποίος υπερασπίστηκε μέχρι θανάτου την κυριακάτικη αργία. Όταν ο κ. Γιακουμάτος, εδώ και χρόνια, παρίστανε τον υπέρμαχο της Ορθοδοξίας, για να παγιδεύει τους εύπιστους θρησκευόμενους..

Η πατρίδα μας, συνέχισε, πέρα από πανέμορφη χώρα, είναι και πάμπλουτη: Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η εταιρία διεθνών και ντόπιων δολοφόνων φρόντισαν να της φορέσουν την αγχόνη της υπερχρέωσης. Έτσι ώστε να τη φέρουν στο σημερινό αδιέξοδο κατάντημα. Πράγμα που κάνουν τώρα και για τον καθένα Έλληνα πολίτη. Με το πετσόκομμα των αποδοχών του και των πολλαπλασιασμό των φόρων. Έτσι ώστε, με την υπερχρέωση, να μας αφαιρέσουν κάθε ίχνος αυτάρκειας και να μας μεταβάλουν σε αυτόχειρες ή δούλους μεσαιωνικούς.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση των πολυτέκνων αποκαλύπτονται τα γενοκτονικά τους σχέδια. Η απροκάλυπτη, δηλαδή, πρόθεσή τους να αφανίσουν τους Έλληνες. Και, προκειμένου να μας καταφέρουν καίρια πλήγματα, επιλέγουν ως το πλέον ευαίσθητο σημείο, την οικογένεια. Ποιος νέος με τις σημερινές συνθήκες τολμά να δημιουργήσει οικογένεια; Οι περισσότεροι νέοι και νέες, που δεν έχουν μεταναστεύσει, έμειναν γεροντοκόρες και γεροντοπαλίκαρα. Αλλά στους δολοφόνους αυτούς δεν αρκούν μόνο τα αποτρεπτικά για τη δημιουργία οικογένειας μέτρα, που παίρνουν. Θέλουν άρον, άρον να εξοντώσουν και τις ήδη υφιστάμενες οικογένειες. Και το πόσο αποφασισμένοι είναι, προκειμένου να το πετύχουν, φαίνεται από την κανιβαλική συμπεριφορά τους απέναντι στην πολύτεκνη οικογένεια.

Το γεγονός, εξάλλου, ότι ζητούν από τον Έλληνα πολίτη και ιδιαίτερα τον πολύτεκνο να κάμει δυνατά τα αδύνατα αποκαλύπτει ένα πολύ καταχθονιότερο σχέδιό τους: Χαρακτηριστικά των Ελλήνων διαχρονικά είναι η λογική και το ήθος, πάνω στα οποία θεμελιώθηκε ο μεγάλος πολιτισμός μας. Με τα εξωφρενικά, λοιπόν, και άκρως αμοραλιστικά μέτρα, που παίρνουν εναντίον μας επιδιώκουν να δολοφονήσουν, πέρα απ’ την οικονομική και βιολογική μας υπόσταση, την ψυχή και την καρδιά των Ελλήνων. Και να αποσαθρώσουν τα πνευματικά και ηθικά θεμέλια του πολιτισμού μας:

Ή μήπως και η παιδεία μας δεν δολοφονείται; Με την βαρβαρότητα του απανθρωπισμού και του σκοταδισμού! Με το κλείσιμο των σχολείων, την τρομοκρατία σε βάρος των δασκάλων με τη δαμόκλεια σπάθη των απολύσεων και της ανεργίας. Τις μεταλλάξεις των μαθημάτων, που απαλλοτριώνουν τα παιδιά μας απ’ την μακραίωνη πολιτισμική μας παράδοση. Έτσι ώστε να είναι έτοιμα να αλεστούν στην κρεατομηχανή της σιωνιστικής και ναζιστικής τοκογλυφικής αισχροκέρδειας.

Ή μήπως και ο τομέας της υγεία μας δεν δολοφονείται παρόμοια; Με το κλείσιμο των νοσοκομείων και την παράλληλη εισαγωγή των γενώσιμων φαρμάκων και μεταλλαγμένων τροφών. Με τα οποία αφού εξαποστείλουν χιλιάδες και εκατομμύρια Ελλήνων «εις τα αιωνίους μονάς», πιθανότατα να ζητήσουν οψέποτε υποκριτικότατα συγνώμη για το «λάθος» τους…

Θυμάσαι μήπως την «ασύμμετρη απειλή» εκείνων των προεκλογικών δολοφονικών πυρκαγιών του 2007 και 2009 με τις δεκάδες ανθρωποθυσίες; Ε, λοιπόν, σήμερα αποδεικνύεται ότι ήταν απόλυτα συμμετρικές με τα μέτρα τα οποία πήραν και παίρνουν στη συνέχεια οι δολοφονικές μνημονιακές κυβερνήσεις:

Και, προκειμένου ν’ αποπροσανατολίσουν το λαό, απ’ το όργιο των κανιβαλικών τους βαναυσουργημάτων, επιχειρούν να παρουσιάσουν ένα κόμμα ως μορμολύκειο! «Βαφτίζοντάς» το εγκληματική οργάνωση και κλείνοντας τους βουλευτές του στη φυλακή. Σάμπως να ήταν ποτέ δυνατόν να πείσουν τη συντριπτική πλειονότητα του λαού ότι μπορεί να υπάρξει εγκληματικότερη οργάνωση απ’ το δικό τους σιωνοναζιστικό καθεστώς! Και των σατανιστών πατρώνων τους…

Και ο ερημίτης κατέληξε: Είναι τραγικό λάθος ν’ αφήνουμε το λαό να πιστεύει ότι ο απροκάλυπτος εναντίον μας οικονομικός και πολιτισμικός τυφώνας οφείλεται σε ανθρώπινα λάθη. Όταν και οι πέτρες φωνάζουν ότι πρόκειται για γενοκτονία, χαλκευμένη απ’ την σιωνοναζιστική εταιρία ντόπιων και διεθνών δολοφόνων! …

παπα-Ηλίας

ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΣ Α.Ε.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Η φετινή  κεντρική εκδήλωση τιμής  και μνήμης για την 561 επέτειο από την Αλωση της Πόλης, της  Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών ολοκληρώθηκε το πρωί της Κυριακής,  με την κατάθεση στεφάνων στο Σύνταγμα.
Mετά από απουσία πολλών ετών, μαζί με τα Κωνσταντινουπολίτικα Σωματεία και τα λάβαρα με τον δικέφαλο αετό, στην κατάθεση στεφάνων συμμετείχε και  η Αθλητική Ενωση Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ),  με τον Γενικό Διευθυντή της κ. Αλέξη Δέδε. Η παρουσία της ΑΕΚ και του κ. Δέδε, έγινε δεκτή με ιδιαίτερη ικανοποίηση από τους Κωνσταντινουπολίτες που βλέπουν την ομάδα να οργανώνεται σε όλα τα επίπεδα.
Οταν ξαναβλέπεις την ΑΕΚ στο Σύνταγμα, όταν η ομάδα δίνει σημασία και στις λεπτομέρειες, σημαίνει ότι ξαναμεγαλώνουμε, ερχόμαστε…σχολίασαν με χαμόγελα ικανοποίησης στο mikrasiatis.gr παράγοντες των Κωνσταντινουπολιτών.
Πηγή Δίκτυο Mikrasiatis.gr http://mikrasiatis.gr/me-symmetoxi-kai-tis-aek-i-katathesi-stefanon/

29 ΜΑΙΟΥ Η ΠΟΛΗ ΠΕΦΤΕΙ ΩΡΑ 20.00-ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ

Το παρακάτω είναι μια λαϊκή αφήγηση για τις τελευταίες ώρες ενός ανώνυμου Ελληνα πολεμιστή στα τείχη της Πόλης. Εντυπωσιάζει η χρονολογική ακρίβεια των γεγονότων, έτσι όπως έχει σωθεί σε χειρόγραφο του 15ου αιώνα και η παραστατικότητα με την οποία μιλάει ο συγκεκριμένος, ο οποίος τελικά πρέπει να διασώθηκε.

Aπό αυτή την μαρτυρία και από άλλες όπως του Ρωσικού Χρονικού και του
Χρονικού της Αλωσης του Φραντζή, οι Τούρκοι μπήκαν στη Πόλη μεταξύ 19.30 και 20.00 το απόγευμα της 29ης Μαΐου 1453, ακριβώς 561 χρόνια πριν.

"Πλησιάζει η ενδέκατη ώρα της ημέρας. Φοβάμαι. Τα δόντια μου τρίζουν κάθε φορά που ακούγεται μια δυνατή ομοβροντία. Το βλήμα ταξιδεύει στον αέρα και πέφτει πάνω στα τείχη σκορπίζοντας τους ηρωικούς υπερασπιστές τους. Το σφύριγμά του δεν είναι προειδοποιητικό –είναι το τραγούδι της φωτιάς πριν πέσει στα κεφάλια μας. Ίσως το επόμενο κεφάλι να ‘ναι το δικό μου.

Για 56 ολόκληρες μέρες μας σφυροκοπάνε οι Οθωμανοί από τη στεριά και τη θάλασσα. Εμείς λιγοστεύουμε μέρα με τη μέρα, ενώ αυτοί μαζεύουν στρατό από όλες της πλευρές και μας σφίγγουν μέσα στα τείχη σαν τη θηλιά στο λαιμό. Σήμερα βρέχει ασταμάτητα από το πρωί και μια πυκνή ομίχλη έχει θρονιαστεί πάνω στην Πόλη. Κακό σημάδι. Το Χρυσό Κέρας έχει χαθεί από τα μάτια μας.

Καθώς σουλατσάρουν ανενόχλητα στα νερά του τα πλοία του εχθρού, το μόνο που φαίνεται είναι η φωτιά που φτύνουν τα κανόνια όταν βαράνε. Πίσω μου οι Βλαχερνές είναι παραδοσμένες στον καπνό και τη σκόνη. Παντού πτώματα και οδυρμοί.

Τα σοκάκια γέμισαν θρήνους και όσοι μείναμε να πολεμάμε έχουμε θεριστεί από την πείνα, τη βρώμα, την αϋπνία και τα κανόνια. Μόνο η Παναγιά των Βλαχερνών στέκεται όρθια, θαρρείς πως έχει ρίξει πάνω της ο Θεός ένα βέλο που την προστατεύει.

Με το ηθικό μας να ‘χει γίνει σμπαράλια, ευτυχώς υπάρχει και η Παναγιά να μας κρατάει όρθιους στην άνιση τούτη μάχη. Βγάζω το σταυρό από το στήθος και τον φιλάω. Σφίγγω γερά τη σπάθα μου και την καρδιά μου για ν’ αντέξω.

Πλησιάζει η μέση της μέρας. Για μια στιγμή τα κανόνια σιωπούν. «Στα τείχη, στα τείχη γρήγορα!» ακούγεται η βροντερή κραυγή του γενοβέζου στρατηγού Ιουστινιάνη, καθώς πετάγεται όρθιος με το ξίφος στο χέρι. Οι Οθωμανοί απλώνουν σκάλες στα τείχη μας που έχουν χαμηλώσει και μας πιέζουν. «Κρατάτε γερά ορέ Ρωμιοί!» φωνάζει καθώς αποκρούουμε τα κύματα των γεννίτσαρων που προσπαθούν με λύσσα να μας απωθήσουν.

Σκαρφαλώνουν στα τείχη κι εμείς από πάνω τους ρίχνουμε καυτό λάδι και φωτιά, μα αυτοί, σαν να τους σπρώχνει ένα αόρατο χέρι, δεν εγκαταλείπουν, ούτε σκιάζονται, κατεχόμενοι από μια μανία απάνθρωπη πεθαίνουν με οργή στα μάτια, όχι με φόβο.

Κάθε φορά τους νικάμε, κάθε φορά ξανάρχονται όλο και περισσότεροι, σαν τα κύματα της θάλασσας που φουρτουνιάζει και δεν την βαστάει ο μόλος. Εμείς αντέχουμε, μα οι νίκες αυτές δεν φτάνουν για να μας ανεβάσουν το πεσμένο ηθικό, φαντάζουν προσωρινές μπρος στο κακό που έχει σκύψει από πάνω μας και μας πλακώνει. Φοβάμαι κι εγώ, φοβούνται κι όλοι δίπλα μου, ο φόβος μας μυρίζει στον αέρα και φτάνει στις μύτες των Οθωμανών.

Τα αδύναμα τείχη αυτά είχαν προδώσει την Πόλη πριν από 250 χρόνια, όταν οι Φράγκοι είχαν πάρει την Πόλη. Οι εχθροί μας το ξέρουν, γι’ αυτό τώρα το χτυπούν με τα μεγάλα κανόνια τους. Και τι δεν έχουν δοκιμάσει για να μπουν στην Πόλη οι εχθροί…

Μέρες και νύχτες έσκαβαν Σέρβοι σκαφτιάδες ν’ ανοίξουν σήραγγα κάτω από τα τείχη, αλλά ανακαλύψαμε το κόλπο τους και τους σακατέψαμε. Από όλη την Ανατόλια έστειλαν άτακτους βαζιβουζούκους σαν πρόβατα σε σφαγή, αφού ήμασταν καλά ταμπουρωμένοι και τους διαλύσαμε. Κατάφεραν όμως να πάρουν τον Γαλατά και να κόψουν τις προμήθειες που μας έφερναν οι Γενοβέζοι με τα πλοία τους. Τότε μπήκαν στο Χρυσό Κέρας και από τότε μας χαλάνε τα τείχη πέτρα την πέτρα.

Ο ήλιος έχει περάσει από την μέση. Πρέπει να πλησιάζει απόγευμα. Οι γεννίτσαροι μας έχουν ζώσει από κάτω. Κάτι ετοιμάζουν.

Σε λίγο βραδιάζει. Λες να γλιτώσουμε και σήμερα; Αλλά πώς; Μια γερή κανονιά είχε γκρεμίσει το τείχος πάνω από την Κερκόπορτα και την άνοιξε. Όταν το κατάλαβαν οι Οθωμανοί, ξεχύθηκαν μέσα στην Πόλη.

Πρώτος ο Ιουστινιάνης ορμά στη μάχη μαζί με τα πρωτοπαλίκαρά του για να σπρώξουν τους Οθωμανούς έξω από τα τείχη. Ανταμώσαμε τους γεννίτσαρους μέσα στα χαλάσματα και ήρθαμε στα χέρια. Πίσω τους ακολουθούν εκατοντάδες άλλοι κραυγάζοντας, ενώ εμείς είμαστε μια χούφτα πολεμιστές.

Οι κατάφρακτοι εφορμούν μέσα στη μάχη, τα άλογα πατάνε πάνω σε πτώματα αλλά εκεί τους περιμένουν με κοντάρια οι Οθωμανοί και τους ανακόπτουν. Δίχως ορμή οι καβαλάριδες μέσα στη μάχη παλεύουν να σταθούν, αλλά με τα χέρια και τις λόγχες τους πετάνε κάτω.

Ο φόβος πλέον έχει κυριεύσει τα κορμιά μας που τρέμουν και σαν κλοτσιά στο στομάχι μας καλεί η φυγή, να φύγουμε όλοι, να ζήσουμε λίγο ακόμα, να κατεβάσουμε τα όπλα και να παραδοθούμε στον εχθρό μήπως δείξει επιείκεια και μας αφήσει να ζήσουμε. Η Πόλη όμως μας κοιτά και βασίζεται πάνω μας. Πρέπει να πολεμήσουμε. Για την Πόλη. Για τον Αυτοκράτορα. Για το Θεό μας.

Ξαφνικά ο Ιουστινιάνης πέφτει κάτω βαριά τραυματισμένος από μια λόγχη στο πλευρό. Οι Γενοβέζοι τρομάζουν βλέποντας τον ατρόμητο αρχηγό τους στα αίματα και κάνουν πίσω. Είναι πολλοί οι εχθροί και δεν τους βαστάμε άλλο.

Πισωπατάμε και πέφτουμε ένας ένας. Τα πρώτα λάβαρα των Οθωμανών στήνονται πάνω στα τείχη. Τότε από άκρη σε άκρη η τρομακτική είδηση φτάνει σε όλη την Πόλη. «Η Πόλις Εάλω».

Ο ήλιος αρχίζει να δύει και μαζί του κι εμείς. Πόλη την λένε επειδή είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου. Ο Γαλατάς, η Πέρα, ο Βόσπορος και η Αγιά Σοφιά θα μείνουν θύμησες να ταξιδεύει ο νους μου εκεί στον κάτω κόσμο και να φχαριστιέται.

Δεν με βαστά το βάρος του σπαθιού και η πανοπλία με κουράζει.

Ας βγάλω την περικεφαλαία ν’ αντικρύσω καλά για τελευταία φορά την Πόλη.

Ας γονατίσω περιμένοντας τη μοίρα μου.

Δεν θα την ξαναδώ ποτέ"...
Πηγή : http://www.anti-ntp.net/2014/05/29-1453-2000-vid.html

ΚΑΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ...

Η ΑΠΟΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛ ΣΤΗΝ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ ΚΑΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ (19 ΜΑΙΟΥ 1919)

Η Γενοκτονία των Ποντίων θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.

Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
 Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
 Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!

Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000. Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

defencenet

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΞΙΑ, ΦΑΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

ΠΛΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΟΤΑΝ ΗΡΘΑΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ 1922

Το 1922, ο νεαρός τότε απεσταλμένος της Toronto Star, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, εκλήθη από τον αρχισυντάκτη του, μιας και βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, να καλύψει την ανταλλαγή των πληθυσμών, μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων. Η Μικρασιατική εκστρατεία που ξεκίνησε το 1918 με τους καλύτερους οιωνούς για την Ελλάδα, κατέληξε το 1922 σαν ο χειρότερος εφιάλτης. Ο πλέον μπαρουτοκαπνισμένος και ισχυρός στρατός της Νοτιανατολικής Ευρώπης, έγινε ένα τσούρμο φοβισμένων φαντάρων και ανίκανων – πλην εξαιρέσεων- αξιωματικών.

Ο νεαρός τότε ανταποκριτής είχε συγκλονιστεί από τα βάθη της ψυχής του αφού βίωσε λεπτό προς λεπτό τις θηριωδίες και τις σφαγές. Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα από την πρώτη του εκδοτική δουλειά , του 1925, “Στην προκυμαία της Σμύρνης” , όπου ο ήρωας του Χέμινγουεϊ, κάποιος αξιωματικός ενός πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ που είναι αγκυροβολημένο στον κόλπο της Σμύρνης αφηγείται : «Το χειρότερο, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία...»

Σε άλλο σημείο της αφήγησης του ο ήρωας του μυθιστορήματος αναφέρει για τις Ελληνίδες μητέρες της Σμύρνης: «Είχαμε ρητές εντολές να μην επέμβουμε, να μη βοηθήσουμε... Το πλοίο μας είχε τόση δύναμη που θα μπορούσαμε να βομβαρδίσουμε όλη τη Σμύρνη και να σταματήσουμε το μακελειό, αλλά η εντολή ήταν να μην κάνουμε τίποτα... Το παράξενο ήταν, [είπε ο υποτιθέμενος αξιωματούχος του αμερικάνικου πολεμικού που διηγείται την ιστορία], πώς ούρλιαζαν κάθε νύχτα τα μεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαν αυτή την ώρα. Ήμασταν στο λιμάνι κι αυτές στην προκυμαία και τα μεσάνυχτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Στρέφαμε πάνω τους τους προβολείς και κι αυτές τότε σταματούσαν. ...».

 Στην ανταπόκριση του για την εφημερίδα στην έκδοση της 20ης Οκτωβρίου του 1922 ο Χέμινγουεϊ που ακολουθεί και καταγράφει τα καραβάνια των χιλιάδων Ελλήνων προς τη Μακεδονία, αναφέρει: «Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους [από τους πόνους της γέννας]. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά... Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο προς τη Μακεδονία».

Σε άλλη του ανταπόκριση στις 14 Νοεμβρίου του 1922 ο Αμερικάνος νεαρός δημοσιογράφος αναφέρει: «Ό,τι και να πει κανείς για το πρόβλημα των προσφύγων στην Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι υπερβολή. Ένα φτωχό κράτος με μόλις 4 εκατομμύρια πληθυσμό πρέπει να φροντίσει για άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Και τα σπίτια που άφησαν οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίποτα, χώρια η διαφορά στο επίπεδο κουλτούρας που είχαν συνηθίσει οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη». Και συνεχίζει: «Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλλά με τη φρίκη της εκκένωσης της Θράκης, όλα μου φαίνονται απίστευτα. Έστειλα τηλεγράφημα στη «Σταρ» από την Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Η εκκένωση συνεχίζεται.... Ψιχάλιζε. 

Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωπότητας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία. .. Δε μπορούσα να βγάλω από το νου μου τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πομπή γιατί είχα δει τρομερά πράγματα σε μια μόνο μέρα. Η ξενοδόχισσα προσπάθησε να με παρηγορήσει με μια τρομερή τούρκικη παροικία: «Δε φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίει και το δέντρο»

Αυτά αποτύπωσε με την πένα του ένας από τους κορυφαίους δημοσιογράφους και συγγραφείς του προηγούμενου αιώνα. Όμως ένα παιχνίδι της μοίρας... ένα σκονισμένο κουτί σε κάποιο κλειστό για χρόνια σεντούκι, αποκάλυψε τη δύναμη της εικόνας...

Το 2008, ο Αρμενικής καταγωγής Ρόμπερτ Νταβιντιάν καθώς έψαχνε τα πράγματα του αγαπημένου του παππού, του Τζώρτζ Μαγκάριαν, ανακάλυψε σε ένα σεντούκι ένα σκονισμένο κλειστό κουτί. Το άνοιξε και μέσα βρήκε ένα φιλμάκι των 35mm που ο παππούς του είχε “τραβήξει” και σκηνοθετήσει το 1922. Στη συνέχεια βρήκε μια παλιά μηχανή προβολής και αφού την έθεσε σε λειτουργία έβαλε να δει τι ακριβώς είχε αποτυπώσει ο παππούς του...

Ο Νταβίντιαν συγκλονίστηκε. Ο παππούς του που γεννήθηκε στο Ικόνιο το 1895 και αργότερα διετέλεσε διευθυντής στην Χριστιανική Οργάνωση Νέων (YMCA) Ικονίου, κατέγραψε σε ένα φιλμάκι 10 λεπτών το δράμα των Ελλήνων προσφύγων. Από την ανέμελη ζωή στη Σμύρνη μέχρι την αθλιότητα των προσφυγικών καταυλισμών στην Αθήνα. Από την υψηλού βιοτικού επιπέδου καθημερινότητα με τις όπερες, με το εμπόριο με τις τράπεζες με τη κεντρική παραλία, τη γεμάτη καταστήματα, πίσω σε μια Ελλάδα που τους αποκαλούσε Τουρκόσπορους...Ποιους; αυτούς που μέσα τους έτρεχε αίμα Ελληνικό. Τους γνήσιους Ίωνες, οι εδώ “ελληνάρες” αποκαλούσαν Τουρκόσπορους και τις Σμυρνιές τις έλεγαν Παστρικιές, επειδή...πλενόντουσαν.

Το βίντεο είναι σπάνιο. Δείτε το δράμα αυτών των ανθρώπων. Δείτε επίσης πως ήταν η Αθήνα το 1922.

Το βίντεο ξεκινάει με την καθημερινότητα στη Σμύρνη με τον γαλλικό δρόμο και τα πολυάριθμα καταστήματα να σφύζουν από ζωή.

Και μετά η καταστροφή, τα καμμένα ερείπια, τα κατεστραμμένα κτίρια, ο ξεριζωμός, το ολοκαύτωμα, οι νεκροί...

Πλάνα από τα πλοία, ο κόσμος ξυπόλητος, τα παιδάκια πεινάνε, οι μητέρες τα σφίγγουν στην αγκαλιά τους. Κλαίνε.

Επόμενο πλάνο: Αθήνα. Δεκάδες παιδιά όρθια περιμένουν ένα πιάτο φαγητό. Ένας χωροφύλακας περνάει μπροστά από την κάμερα. Πλάνο τα ανάκτορα, η σημερινή Βουλή. Ο κόσμος απέξω κατά χιλιάδες περιμένει...

Ένας πρόχειρα στημένος καταυλισμός. Σιδερένιες πόρτες κλειστές. Ο κόσμος θέλει να μπει μέσα. Θέλει να φάει. Στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό.

Προσφυγιά...

Επόμενο πλάνο. Δεκάδες παιδάκια μπροστά από ένα πρόχειρα στημένο σχολείο. Πεινάνε. Δεν κάθονται στην ουρά. Δεν τους ενδιαφέρουν εκείνη την ώρα τα γράμματα. Θέλουν απλά να φάνε. Έχασαν μάνες, πατέρες, αδέλφια... Είναι προσφυγόπουλα, είναι ορφανά.

Στήνονται οι πρώτες σκηνές. Ολόλευκες. Το βράδυ ξεπαγιάζουν και την ημέρα σκάνε. Προσπαθούν να βρουν τους ρυθμούς τους. Μια γιαγιά κάνει μπάνιο το εγγονάκι της.

Φαγητό. Νερόβραστη σούπα. Τα παιδιά πεινάνε. Κάτι είναι και η σούπα. Τουλάχιστον δεν θα πεθάνουν από ασιτία. Μέλη της ΧΑΝ μοιράζουν και ένα κομμάτι ψωμί. Τα πλάνα σου μαυρίζουν την ψυχή. Εκατοντάδες παιδάκια, μανούλες, γιαγιάδες σπρώχνουν για λίγο φαγητό.

Το επόμενο πρωινό μοιράζουν γάλα. Δεκάδες μικρά λεπτά χεράκια υψώνουν στον ουρανό τις τσάσκες που κρατάνε για να τους τις γεμίσουν με γάλα.

Το μεσημέρι ψωμί και σούπα. Γευματίζουν μπροστά στις σκηνές τους. “μοιάζει με πικνικ” γράφει ο Μαγκαριάν “αλλά δεν είναι”

Ο θάνατος... το δράμα. Η ΧΑΝ στήνει υπαίθριες ξύλινες κατασκευές και πάνω κολάει καταλόγους με εκατοντάδες ονόματα αγνοουμένων, νεκρών αλλά και ζωντανών. Όλοι τρέχουν με την ελπίδα να διαβάσουν το όνομα κάποιου δικού τους. Όπως ο Νίκος Αναγνωστόπουλος που βρήκε το όνομα της μικρής του κόρης. Είναι ζωντανή σε άλλο καταυλισμό στη Θεσσαλονίκη. Τώρα μπορεί να βάλει κάτι στο στομάχι του να στυλωθεί , να χορτάσει .

Επόμενο πλάνο. Η ΧΑΝ προσπαθεί να κάνει τα παιδάκια να ξεχάσουν τον εφιάλτη. Διοργανώνει χορούς και παιχνίδια. Επόμενο πλάνο άρρωστα παιδάκια περιμένουν για περίθαλψη μπροστά από ένα πρόχειρα στημένο νοσοκομείο.

Επόμενο πλάνο. Μια κυρία κρατά στα χέρια της ένα δίχρονο παιδάκι που βρήκε παρατημένο στα σκαλιά μιας εκκλησίας στη Σμύρνη, όταν οι Τούρκοι έμπαιναν και έσφαζαν.

Αισιοδοξία. Οι πρόσφυγες είναι μια σπάνια ράτσα. Ικανή. Ικανότερη από πολλούς. Δεν τα παρατάνε. Ξεκινάνε μια νέα ζωή από την αρχή. Χτίζουν σπίτια. Τα νέα τους σπίτια. Στα πλάνα πρέπει να είναι η περιοχή του Νέου Κόσμου.

Όσοι δεν είναι σε καταυλισμό όπως η μητέρα στα πλάνα με τα παιδιά της ζουν σε σιδερένια τόλ.

Στην ουρά για ρούχα. Όλοι έφυγαν από τη Σμύρνη με ότι φορούσαν εκείνη τη στιγμή. Η ΧΑΝ μοιράζει ρούχα.

Ρούχα γεμάτα αίματα, βρωμιά, γεμάτα μυρωδιές από τα καμένα της Σμύρνης...

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Πηγή ΛΟΓΙΟΣ ΕΡΜΗΣ
http://www.logiosermis.net/2011/04/1922_30.html#.U2QEfaLDVaB 

ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΡΟΜΟ ΟΥΤΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100.000 ''ΤΟΥΡΚΟΙ'' ΧΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΗ ΓΙΩΡΓΗ ΤΟΝ ΚΟΥΔΟΥΝΑ

Τα καραβάκια από το Κάμπατας και το Μπόσταντζι πήγαιναν πέρα δώθε όλη μέρα, κατάφορτα με κόσμο. Αν βρισκόσουν εκεί, σε μία προκυμαία τυχαία, θα αναρωτιόσουν τι γίνεται και που πηγαίνουν όλοι αυτοί; Αν ρώταγες θα απαντούσαν όλοι με μια φωνή: Aya Yorgi Büyükada
Άνθρωποι από όλη την Τουρκία, σε μεγάλο ποσοστό γυναίκες, κατέφταναν λες και κάποιες μνήμες τους ωθούσαν να πάνε εκεί για να ανάψουν ένα πολύχρωμο κερί, να αφήσουν ένα τάμα, μια επιθυμία, σε έναν δικό τους άνθρωπο. Σε τι να πιστεύουν όλοι αυτοί; Τι τους κάνει κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι, να ψάχνουν αποκούμπι σε κάτι «ξένο» και εντελώς διαφορετικό προς την επίσημη θρησκεία τους;
Ίσως σε μερικούς που έμειναν εκεί και «ξεχάστηκαν» το DNA  αναμοχλεύει μνήμες και θυμούνται τι έκαναν ο παππούς και η γιαγιά…

Και αν υπάρχει ένα κριτήριο για το μέγεθος του κόσμου θα αναφέρουμε το εξής. Άλλες χρονιές η ουρά ξεκίναγε μετά τις 8 το πρωί και το μεσημεράκι ο κόσμος αραίωνε σιγά σιγά…
Χτες η μεγάλη ουρά, η ατελείωτη αυτή κοσμοσυρροή, σχηματίστηκε από πολύ νωρίς το πρωί και έμεινε έτσι μέχρι τη δύση του ηλίου… Σε λίγη ώρα, ο Δήμος θα γνωρίζει και τον ακριβή αριθμό αυτών που πήγαν για προσκύνημα, αλλά οι πρώτες  εκτιμήσεις τους, κάνουν λόγο για πάνω από 100.000 κόσμο!!!
Αφού «έφυγε» ο ήλιος, έφυγαν και οι τελευταίοι και έμεινε εκεί ο Αη Γιώργης μόνος, μαζί με τους φύλακές του, να φυλάει την Ρωμιοσύνη που μέχρι σήμερα αν και ολιγομελής, επιβιώνει…
Με Αναστάσιμη Χαρά, ευχόμαστε ό,τι καλύτερο σε αυτούς που φυλάνε τα Ιερά και τα Όσια του Γένους!

Κείμενο και φωτογραφίες από το hellasforce.com
Δείτε το ολόκληρο εδώ: http://www.hellasforce.com/blog/pano-apo-100-000-tourki-chtes-ston-ai-giorgi-ton-koudouna-arithmos-rekor-vinteo/

ΠΟΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος

λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση

κι όπου φωλιάσει και σταθεί
κανείς να μην του φτάνει εκεί

Μα ήρθαν αλλιώς τα πράματα
τονε ξυπνάν χαράματα

τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος
του τρώνε και το λίγο βιός

κι από το στόμα την μπουκιά
πάνω στην ώρα τη γλυκιά

του τηνε παίρνουνε κι αυτή
χαρά στους που 'ναι οι δυνατοί!

Χαρά στους που 'ναι οι Δυνατοί
γι' αυτούς δεν έχει χόρταση. 

 

ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΜΠΡΗ

Όμορφη πού 'ναι η Λαμπρή απ' όλες τσι σκολάδες,
που βγάζουν την Aνάσταση μ' ολόχρυσες λαμπάδες
Έβγα να με δεις που ήρθα
τ' άστρι μ' έφερε τη νύχτα.

Όμορφη πού 'ναι η Λαμπρή με όλα τα ζουμπούλια
που σμίγουνε οι λέφτεροι μ' όλα κοπελούδια
Bιόλα μου και κατιφέ μου
δε σ' αλησμονώ ποτέ μου.

Όμορφη πού 'ναι η Λαμπρή φέρνει το καλοκαίρι
που λουλουδίζουν τα βουνά και χαίρεται τ' αγέρι.
Σένα πρέπει, σένα πρέπει
το γαρίφαλο στην τσέπη.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΩΣΙΤΕΣ

Α.Ε.Κ. ΙΔΕΑ ΜΟΝΑΔΙΚΙΑ

Όταν από τη στάχτη γεννιέται η φλόγα μιας νέας ζωής
όταν από τον αγώνα του ξεριζωμένου παίρνει χρώμα η νέα ζωή
όταν ο δρόμος, σου θυμίζει την καταγωγή
όταν ο μαχαλάς σε ταξιδεύει στην αξέχαστη πόλη
όταν το λουλούδι σε πάει στο παλιό σου κήπο
όταν οι αναμνήσεις σε συνοδεύουν
όταν η θύμηση γίνεται τραγούδι
όταν η ιδέα γίνεται σύμβολο
όταν η αδούλωτη ψυχή μεγαλουργεί
όταν το πείσμα και η περηφάνια γίνονται νίκη
όταν το μεγαλείο σου σκεπάζει τη γη
ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΠΡΟΒΑΛΕΙΣ ΕΣΥ
Α.Ε.Κ. Σ' ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ

Η Α.Ε.Κ. είναι Ιδέα και οι Ιδέες δεν αποθνήσκουν

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ

 Λένε πως ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς είναι ο Άγιος Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ο Ελεήμων, ο οποίος βρέθηκε παντελώς άφθαρτος στον τάφο του στην Μικρασία, τόσο ο ίδιος, όσο και τα βασιλικά του ενδύματα! Όμως με τις αλώσεις των Φράγκων και των Τούρκων, χάθηκαν τα ίχνη του αγίου άφθαρτου και ολόσωμου λειψάνου, το οποίο βρίσκεται όπως φαίνεται στην Κωνσταντινούπολη, κρυμμένο, σε μυστικό σπήλαιο, το oποίο γνωρίζουν μόνο λίγοι κρυπτοχριστιανοί, που φυλούν το ιερό μυστικό για αιώνες, αναμένοντας την έγερση του μαρμαρωμένου!

Να τι είχε διηγηθεί συγκεκριμένα ο Γέροντας Εφραίμ της Αμερικής, το οποίο πρωτακούσαμε άφωνοι πριν 14 σχεδόν χρόνια στο Άγιον Όρος από κασέτα με τη φωνή του ίδιου του γέροντα:

" ...Υπάρχει κοιμώμενος Στρατηγός ονόματι Ιωάννης, ο οποίος, τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα υποδείξει εις τους Χριστιανούς ότι αυτός θα βασιλεύσει τώρα. Θα τους υποδείξει με το δάχτυλό του τον τόπο και θα τον καλέσουν να ηγηθεί και να βασιλεύσει εις τον ελληνικό και ορθόδοξο λαό. Και θα γίνει αυτό.

Λέει «υπάρχει αυτός ο κοιμώμενος βασιλεύς και θα αναστηθεί»!

Του λέμε «ποτέ Γέροντα; Πότε άγιε Αρχιερέα του Θεού»;

Λέει, «όταν θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!

Και επίσης μας είπε ότι «το δεξί του χέρι είναι στη λαβή του σπαθιού! Το οποίο σπαθί είναι μες στην θήκη».

Και μας έλεγε «όταν το σπαθί βγει από τη θήκη του, τότε θα αρχίσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».

Και εμείς από την περιέργεια μας του λέγαμε:

«Σεβασμιότατε πόσο απέχει το σπαθί από την θήκη»;

«Ολίγοι πόντοι εναπέμειναν για να βγει» λέει..."!

Η αποκάλυψη αυτή του Αρχιερέως Ιεροθέου έγινε λίγο πριν τα γεγονότα του Πογκρόμ του 1955 σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, ζώντος του οσίου Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή του Σπηλαιώτη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1959 μ.Χ..
Από : http://anekshghta.blogspot.it/2014/04/blog-post_2439.html

Τ' ΕΜΕΤΕΡΟΝ ΗΜΑΡ

 

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑ

Το λέω πάντα με καμάρι. Μέσα μου κυλάει ποντιακό αίμα, από τη μάνα μου την Καλυψώ Βαρβαρίδου από την Τραπεζούντα, που έχει φύγει όμως από κοντά μου εδώ και πολλά χρόνια, όταν ήμουν μικρό παιδί.

Και ίσως της το χρώσταγα αυτό που έκανα από το μεσημέρι του Σαββάτου μέχρι χθες βράδυ. Να παρατήσω όλες τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις στην Αθήνα και μαζί με 60 Πόντιους, προέδρους και εκπροσώπους ποντιακών οργανώσεων και σωματείων από όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη, να πάμε στις Βρυξέλλες, να μπούμε στο Ευρωκοινοβούλιο και να βροντοφωνάξουμε εκεί μέσα, για να μας ακούσει όλη η Ευρώπη ότι:
- Οι Τούρκοι θέλουν να κάνουν τζαμί την Αγια-Σοφιά της Τραπεζούντας και καταστρέφουν τα ιερά κειμήλια της Παναγίας Σουμελά στον Πόντο, έχοντας λεηλατήσει και ξεπουλήσει τα περισσότερα από αυτά.
- Το Ευρωκοινοβούλιο να δεχτεί επίσημα τη γενοκτονία των Ποντίων από την πλευρά της Τουρκίας πριν από 95 χρόνια και να πιέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση την Τουρκία να δεχτεί αυτή την αναγνώριση.
Η πιο συγκλονιστική στιγμή από αυτή την «ποντιακή επίθεση» στην καρδιά της Ευρώπης ήταν όταν 12 πανύψηλα παλικάρια ποντιακών οικογενειών της Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, ντυμένοι τις πολεμικές στολές των Ποντίων, χόρεψαν τον Πυρρίχιο πολεμικό χορό του Πόντου με τη συνοδεία ποντιακής λύρας, μέσα στην κεντρική αίθουσα της Ευρωβουλής.
Τα αποτελέσματα από αυτή τη μάχη που έδωσαν οι ποντιακές οργανώσεις μέσα στην ευρωβουλή, θα φανούν άμεσα και είναι ουσιαστικά, γιατί όλες οι πολιτικές πτέρυγες του κοινοβουλίου βλέπουν θετικά τα αιτήματα των Ελλήνων Ποντίων.
Ένας μεγάλος Έλληνας Πόντιος, ο Στέφανος Τανιμανίδης, επίτιμος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων και ένας Γερμανός βουλευτής που είναι Κρητικός, ο οποίος στις εκλογές του Μαΐου θα πολιτευτεί στην Ελλάδα, ο ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαμαρκάκης, ήταν η ψυχή αυτής της ποντιακής ειρηνικής «εφόρμησης» στην ευρωβουλή, ανάβοντας τη φλόγα αντίδρασης της Ε.Ε στην σκληρή πολιτική απέναντι στα ιερά μνημεία των Ελλήνων του Πόντου.
Πηγή: http://www.newsbomb.gr/bloggers/kwstas-chardabellas/story/430064/t--emeteron-imar

ΟΙ ΠΑΡΑΓΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ...

Μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στο Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών που αφορά τα προσφυγικά στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, την αναδημοσιεύω:

Άρθρο του Ιωάννη Σ. Λάμπρου, Πολιτικού Επιστήμονος

Ανακοινώθηκε, προ ολίγων ημερών, από το Υπουργείο Οικονομικών απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων με την οποία μεταβιβάζονται 168 ακίνητα στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου. Μεταξύ των ακινήτων περιλαμβάνονται ακίνητα του εξωτερικού, ολυμπιακά ακίνητα, κτίρια στην Πλάκα αλλά και τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στην Αθήνα.

Σημειώνεται ότι τα εν λόγω κτίρια έχουν από το Νοέμβριο του 2008  κηρυχθεί  ως διατηρητέα από το Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων με τον τότε Υπουργό Πολιτισμού Α. Σαμαρά να αποδέχεται αυτή την απόφαση τον επόμενο χρόνο. Το εν λόγω συγκρότημα των προσφυγικών πολυκατοικιών οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1933-1935, βάσει σχεδίων των υπαλλήλων του Υπουργείου Πρόνοιας Κίμωνα Λάσκαρι και Δημητρίου Κυριακού και αποσκοπούσαν, αποκλειστικά, για την εγκατάσταση προσφύγων του 1922 όντας καθαρά λειτουργικά κτίρια.

Παρά την απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού  το 2009, η εμπλοκή του ΤΑΙΠΕΔ, τα έσοδα του οποίου από τις ιδιωτικοποιήσεις χρησιμοποιούνται για την απόσβεση του δημοσίου χρέους, εγείρει ανησυχίες για διάθεση των κτιρίων αυτών σε ιδιώτες προς «αξιοποίηση» και αν όχι κατεδάφιση, τουλάχιστον κάποιων από αυτά, σίγουρα αλλοίωση του χαρακτήρα των κτισμάτων. Η μια διάσταση του ζητήματος έχει να κάνει με την διαχρονική στάση του κράτους απέναντι στην προσφυγική περιουσία. Η πρακτική του ελλαδικού κράτους αναφορικά με την χρήση και διάθεση της προσφυγικής περιουσίας, συνίσταται είτε στην οικειοποίηση της  από το ίδιο το κράτος είτε στην ανοχή  στην παράνομη απόκτηση εκ μέρους τρίτων σημαντικών εκτάσεων.

Η στάση αυτή κορυφώθηκε με την κατάργηση, μέσω του ΠΔ 137/1998, του Ταμείου Ανταλλάξιμης Περιουσίας και Αποκαταστάσεως Προσφύγων, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1957 και από το οποίο χρηματοδοτούντο προσφυγικές οργανώσεις προς διατήρηση της ιστορικής μνήμης και πολιτιστικής παράδοσης.

Οι τρέχουσες οικονομικές ανάγκες της χώρας δεν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα και τη φύση της ανταλλαξίμου περιουσίας, η οποία ρυθμίζεται από διεθνείς συνθήκες [ (Συνθήκη Λοζάννης (1923)  και Συμφωνία Αγκύρας (1930) ] και της οποίας ο μοναδικός σκοπός είναι η αποκατάσταση των προσφύγων και η πλήρης αποζημίωση για τις περιουσίες που εγκαταλείφθηκαν. Επομένως, η ανταλλάξιμη περιουσία θα πρέπει να εξαιρείται από την υπαγωγή της στο ΤΑΙΠΕΔ.

Η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της προσφυγικής περιουσίας δεκάδων χιλιάδων ακινήτων, προς όφελος της ιστορικής μνήμης, των προσφυγικών οργανώσεων αλλά και του κράτους μπορεί να λάβει χώρα, μόνον, με την επανασύσταση του Ταμείου Ανταλλάξιμης Περιουσίας και Αποκατάστασης Προσφύγων ή ανάλογου καθηκόντων νομικού προσώπου, στο οποίο θα συμμετέχουν - με δυνατότητα συμμετοχής στις αποφάσεις και κατάθεσης προτάσεων -  εκπρόσωποι αναγνωρισμένων προσφυγικών οργανώσεων με προεξάρχουσα την Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος.

Προς αποφυγή, μάλιστα, προνομιακής χρηματοδότησης κάποιων οργανώσεων από το επανασυσταθέν ΤΑΠΑΠ, μπορούν να προβλεφθούν αυστηρά κριτήρια βάσει των οποίων θα γίνεται η χρηματοδότηση· ύπαρξη νόμιμης διοικητικής δομής, αντιπροσωπευτικότητα, αριθμός μελών, εκδοτική δραστηριότητα, διοργάνωση συνεδρίων και επιστημονικών συμποσίων, παροχή υποτροφιών, διαλέξεις, κ.α.

Ποια  Αξιοποίηση;

Η δεύτερη διάσταση αφορά την φερόμενη αξιοποίηση των προσφυγικών κτιρίων. Τα επιχειρήματα υπέρ της εμπορικής παρέμβασης-αξιοποίησης δεν ευσταθούν διότι ο συγκεκριμένος χώρος δεν είναι σαν τους άλλους. Διαθέτει ιδιαίτερο συμβολισμό. Τα επιχειρήματα περί αναζωογόνησης της αγοράς ακινήτων, απλά, δεν βρίσκουν εφαρμογή στην εν λόγω περίπτωση. Η εικαζόμενη παρέμβαση ενός οιουδήποτε ιδιώτη δεν θα έχει ως σκοπό την ανάδειξη της ιστορικότητας ( υπό την έννοια της ανάδειξης της Προσφυγιάς και της Γενοκτονίας ) όπως η παρέμβαση του Πικιώνη να τοποθετήσει πλάκες στον αρχαιολογικό χώρο γύρω από την Ακρόπολη που είχε ως στόχο την ανάδειξη της ιστορικής αξίας του συγκεκριμένου χώρου. Αντίθετα, σε μια υποθετική παρέμβαση ενός ιδιώτη ( ενός ξένου ή ακόμα και ενός Τούρκου εφόσον μόνο το αντίτιμο μετράει), η επιδίωξη χρηματικού κέρδους ακυρώνει το μοναδικό είδος αξιοποίησης που πρέπει σε αυτόν τον χώρο, την ανάδειξη της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Καθ’Ημάς Ανατολής. Δεν υπάρχει αξιοποίηση της ιστορικής μνήμης από ένα ιδιώτη. Αυτό είναι καθήκον του κράτους. Ακόμα και αν αυτός ο ιδιώτης έδειχνε την καλή διάθεση να επιβαρυνθεί το κόστος, η προάσπιση της ιστορικής μνήμης δεν επαφίεται στην καλή διάθεση του οιουδήποτε  ιδιώτη. Αποτελεί την υποχρέωση του κράτους, σε αυτό το οποίο ήρθαν ξυπόλυτοι και ρακένδυτοι οι πρόσφυγες για να βρουν καταφύγιο…

Αξιοποίηση δεν σημαίνει χώροι αναψυχής, περιβαλλοντικά πάρκα, κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου, παιδότοποι και λοιπά  τσιτάτα της πολιτικής ορθότητας. Αυτά μπορούν να γίνουν σε ουδέτερους χώρους χωρίς ιστορικό συμβολισμό. Πρώτιστο μέλημα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, αποτελεί η ανάδειξη της ιστορικότητας του κτιριακού συγκροτήματος  και πάνω από όλα τον λόγο που αυτά χτίστηκαν, άρα και το λόγο της προσφυγιάς και άρα τη Γενοκτονία. Ο τρόπος που αυτό θα γίνει, πάντα σε συνεργασία, με τους υπάρχοντες ιδιοκτήτες αποτελεί δευτερεύον ζήτημα. Παράλληλα, οι αλλοδαποί που διαμένουν στα κτίρια αυτά πρέπει να φύγουν από εκεί. Ο χώρος αυτός είναι συνυφασμένος με το δράμα συμπατριωτών μας και μόνον. Αποτελεί τη νοητή προέκταση της  Μικρασιατικής  Γης. Δεν είναι καταφύγιο λαθρομεταναστών. Αποτέλεσε το καταφύγιο δικών ΜΑΣ ανθρώπων. Τα ερειπωμένα κτίρια αντιπροσωπεύουν τα ερειπωμένα σπίτια που άφησαν πίσω τους οι πρόσφυγες. Οι Έλληνες πρόσφυγες.

Ο χώρος δεν ενδείκνυται για ανάδειξη ευφάνταστων, προοδευτικών προτάσεων πολυπολιτισμικής συνύπαρξης αλλά για μια σεμνή προσπάθεια ανάδειξης της ιστορίας του συγκεκριμένου χώρου και μόνον αυτό. Η ιστορικότητα του χώρου δεν έχει σχέση με την αρχιτεκτονική αξία των κτιρίων ούτε με τα ίχνη από σφαίρες του Δεκεμβρίου του 1944. Η αξία των κτιρίων δεν έγκειται στην αξία τους καθ’ εαυτή αλλά στο σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν.

Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να «αξιοποιήσουν» τις προσφυγικές πολυκατοικίες δεν μπορούν να καταλάβουν, οι καημένοι, ότι σε κάθε ένα από αυτά τα διαμερίσματα υπάρχει η ιστορία μιας ξεκληρισμένης οικογένειας και οι θύμησες των αλησμόνητων πατρίδων.

Αν κάτσει κάποιος από αυτούς σε κάθε ένα από αυτά τα δωμάτια και κάνει απόλυτη ησυχία θα ακούσει τις χαρούμενες φωνές από τους γάμους των Ελλήνων της Ανατολής, τις μουσικές τους, θα μυρίσει τις γεύσεις τους, θα ακούσει τον χτύπο των καμπαναριών της μικρασιατικής γης, θα νιώσει τις φλόγες των σπιτιών τους στην καταστροφή, θα ακούσει τις κραυγές των κοριτσιών στα χέρια των τσετών, θα ακούσει το βουβό κλάμα των προσφύγων όταν αντίκρυζαν για τελευταία φορά τη γενέθλια γη…

Η συμπερίληψη των προσφυγικών κατοικιών στο ΤΑΙΠΕΔ προς «αξιοποίηση», είτε πρόκειται περί πρόχειρης ενέργειας είτε αποτέλεσμα της πίεσης των δανειστών να ιδιωτικοποιηθεί ο δημόσιος πλούτος σε τιμές κατώτερες της αξίας του δεν στέλνει το σωστό μήνυμα στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Η διάθεση προς πώληση σε ιδιώτες κτιρίων, τα οποία συνδέονται με την μεγαλύτερη καταστροφή από την ίδρυση του νεώτερου ελληνικού κράτους, κτίρια τα οποία, εμμέσως, αποτελούν απόδειξη της γενοκτονικής πολιτικής των Τούρκων εις βάρος ομοεθνών Ελλήνων, πλήττει το φρόνημα και τον αυτοσεβασμο του Έθνους,  στοιχεία τα οποία η πολιτική ηγεσία οφείλει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού.

Ταυτόχρονα, δίνει το λάθος μήνυμα στην ελλαδική κοινωνία  ότι όλα πουλιούνται, ότι μοναδικό κριτήριο και ύψιστη αρχή είναι η αποκομιδή χρηματικού κέρδους. Σε μια κοινωνία μεγάλο μέρος της οποίας πένεται, τέτοια νοοτροπία  αποτελεί ενθάρρυνση στους ανθρώπους της κοινωνίας αυτής να κάνουν το οτιδήποτε αρκεί να τους αποφέρει απόλαυση, υλικό κέρδος. Δεν υπάρχει ντροπή, δεν υπάρχουν φραγμοί, δεν υπάρχουν σταθερές. Το αιώνιο νόημα της ζωής. Ότι φάμε και ότι πιούμε. Το χρήμα. Όλα προς πώληση. Τα πάντα. Ακόμα και η ιστορική μνήμη. Αρκεί να υπάρχει το «κατάλληλο αντίτιμο». Κυρίες και Κύριοι, τις προσφορές Σας. Το Έθνος των Ελλήνων ξεπουλάει…

Επίλογος

Προ ημερών εμφανίστηκε ως σχόλιο, στο διαδίκτυο, σε άρθρο σχετικό με τις προσφυγικές πολυκατοικίες, η φράση  « επιτέλους ας βρεθεί ένας ήρωας να γκρεμίσει από προσώπου γης αυτές τις φρικτές παράγκες του καραγκιόζη. » Και, όμως, αυτές οι παράγκες επιτελούν  ένα έργο σημαντικό. Έτσι ακριβώς όπως είναι.  Μάλλον επειδή είναι ακριβώς έτσι.

Κάθε φορά που περνάει από εκεί ένα μικρό παιδί με τον πατέρα του, ίσως παραξενευμένο για την κατάσταση των κτιρίων θα ρωτήσει τι είναι αυτά τα παλιά κτίρια. Ο πατέρας του θα απαντήσει πως αυτά δόθηκαν, πολλά χρόνια πριν,  σε Έλληνες που ήρθαν από την Ανατολή. Τότε, ίσως το παιδί ρωτήσει γιατί ήρθαν εδώ αυτοί οι άνθρωποι. Ο πατέρας του, τότε, θα του πει πως τους έδιωξαν από τα σπίτια τους. Το παιδί, ίσως, συνεχίσει ρωτώντας γιατί και ποιοι τους έδιωξαν από τα σπίτια τους. Και  τότε ο πατέρας θα του πει πως κάποτε υπήρχε στην Ανατολή ένας άλλος Ελληνικός Κόσμος, ο οποίος δεν υπάρχει πια γιατί κάποιοι τον κατέστρεψαν. Το μικρό παιδί θα σιωπήσει. Δεν θα ρωτήσει τίποτα άλλο. Θα έχει καταλάβει…

Όλα έχουν τη χρησιμότητα τους σε αυτή τα ζωή. Ακόμα και οι παράγκες…

www.syntiritikoi.gr

ΤΟ Δ.Σ. ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΑΙΠΕΔ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

Την «προσφυγή σε κάθε νόμιμο ένδικο μέσο, για την προάσπιση των συμφερόντων των πολιτών της Αθήνας», αποφάσισε ομόφωνα το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Αθηναίων για τα προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Όπως αναφέρεται στο ομόφωνο ψήφισμα, το Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων καταδικάζει την επιχειρούμενη από την κυβέρνηση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ εκποίηση δημοτικής περιουσίας στα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Καλεί, δε, την κυβέρνηση να ανακαλέσει την απόφασή της, σεβόμενη την ιστορικότητα και την πολιτισμική αξία τους, δηλώνοντας ότι θα προσφύγει σε κάθε νόμιμο, ένδικο μέσο για την προάσπιση των συμφερόντων των πολιτών της Αθήνας.
Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για τις οκτώ πολυκατοικίες που χτίστηκαν την περίοδο 1933-1935 για να στεγάσουν τους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Το κτηριακό συγκρότημα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αρχιτεκτονικά έργα του 20ού αιώνα στη χώρα μας.
Στους τοίχους τους σώζονται οι σφαίρες των Δεκεμβριανών του 1944 ενώ σήμερα από τα 228 διαμερίσματα του συγκροτήματος κατοικούνται περί τα 50.

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΚΑΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΜΝΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ

 Ο Μικρασιατικός Σύλλογος Καισαριανής ,παρατηρώντας τις κινήσεις της συγκυβέρνησης για ένταξη των προσφυγικών πολυκατοικιών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, γνωστού ως ΤΑΙΠΕΔ, εκφράζει την ριζική αντίθεση του σε κάτι τέτοιο. Το προηγούμενο διάστημα η συγκυβέρνηση με το πρόσχημα του δημοσίου χρέους επεδίωξε να εντάξει ακόμα και το Σκοπευτήριο της Καισαριανής(!) στο ίδιο ταμείο, γεγονός που βρήκε το σύλλογό μας εντελώς αντίθετο. Όλες αυτές οι κινήσεις εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο της παραχάραξης της ιστορίας και αλλοίωσης της αλήθειας.

ΤΟΤΕ

ΣΗΜΕΡΑ

 Ως γνωστόν ,οι πολυκατοικίες της Λεωφόρου Αλεξάνδρας έχουν κηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το 2009 και αποτελούν έναν από τους πλέον κατάλληλους χώρους για να δημιουργηθεί Μουσείο του Ελληνισμού της Ανατολής. Σύμφωνα με το Αρχείο Νεοτέρων Μνημείων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, οι πολυκατοικίες κτίστηκαν την περίοδο 1933-1935 για να στεγάσουν εξαθλιωμένους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Το κτηριακό συγκρότημα (συνολικά 228 διαμερίσματα) αποτελεί το πρώτο δείγμα λαϊκής πολυκατοικίας και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα 113 πιο σημαντικά έργα της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα διότι πρόκειται για ένα οικιστικό συγκρότημα που σηματοδότησε την «παρθενική» χρήση της πολυκατοικίας για την επίλυση του στεγαστικού προβλήματος στη Μεσοπολεμική Ελλάδα και ειδικά των προσφύγων της Μικρά Ασίας.
Προτείνουμε την αναβάθμισή τους με πλήρη ευθύνη του κράτους, δημιουργία σύγχρονων εστιών για τους ιδιοκτήτες, χώρων πρασίνου καθώς και στέγασης Μουσείου για τον Ελληνισμό της Ανατολής. Η σταδιακή απαξίωση των προσφυγικών κατοικιών τα προηγούμενα χρόνια έχει σαν αποτέλεσμα το ξεπούλημα τους σήμερα. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε!
Στηρίζουμε την προσπάθεια της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας να κινηθεί νομικά στο Συμβούλιο της Επικρατείας για το θέμα των προσφυγικών πολυκατοικιών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και καλούμε όλα τα προσφυγικά σωματεία ανά την επικράτεια να εκδώσουν ψηφίσματα καταδίκης τέτοιων ενεργειών και να αντισταθούν στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της δημόσιας προσφυγικής περιουσίας

Κάτω τα χέρια από τα προσφυγικά!
Η ιστορία και η μνήμη δεν είναι εμπόρευμα!
ΤΟ Διοικητικό Συμβούλιο 

Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟΥ

 

—Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις;
 χρόνια ξενιτεμένος ήρθες
 με εικόνες που έχεις αναθρέψει
 κάτω από ξένους ουρανούς
 μακριά απ’ τον τόπο το δικό σου.
 
—Γυρεύω τον παλιό μου κήπο·
 τα δέντρα μού έρχουνται ώς τη μέση
 κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια
 κι όμως σαν ήμουνα παιδί
 έπαιζα πάνω στο χορτάρι
 κάτω από τους μεγάλους ίσκιους
 κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές
 ώρα πολλή λαχανιασμένος.
 
—Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου
  σιγά σιγά θα συνηθίσεις·
  θ’ ανηφορίσουμε μαζί
  στα γνώριμά σου μονοπάτια
  θα ξαποστάσουμε μαζί
  κάτω απ’ το θόλο των πλατάνων
  σιγά σιγά θα ’ρθουν κοντά σου
  το περιβόλι κι οι πλαγιές σου.
 
—Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
 με τ’ αψηλά τα παραθύρια
 σκοτεινιασμένα απ’ τον κισσό
 γυρεύω την αρχαία κολόνα
 που κοίταζε ο θαλασσινός.
 Πώς θες να μπω σ’ αυτή τη στάνη;
 οι στέγες μού έρχουνται ώς τους ώμους
 κι όσο μακριά και να κοιτάξω
 βλέπω γονατιστούς ανθρώπους
 λες κάνουνε την προσευχή τους.
 
—Παλιέ μου φίλε δε μ’ ακούς;
 σιγά σιγά θα συνηθίσεις
 το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
 κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
 σε λίγο οι φίλοι κι οι δικοί σου
 γλυκά να σε καλωσορίσουν.
 
—Γιατί είναι απόμακρη η φωνή σου;
 σήκωσε λίγο το κεφάλι
 να καταλάβω τί μου λες
 όσο μιλάς τ’ ανάστημά σου
 ολοένα πάει και λιγοστεύει
 λες και βυθίζεσαι στο χώμα.
 
—Παλιέ μου φίλε συλλογίσου
σιγά σιγά θα συνηθίσεις
η νοσταλγία σού έχει πλάσει
μια χώρα ανύπαρχτη με νόμους
έξω απ’ τη γης κι απ’ τους ανθρώπους.
 
—Πια δεν ακούω τσιμουδιά
βούλιαξε κι ο στερνός μου φίλος
παράξενο πώς χαμηλώνουν
όλα τριγύρω κάθε τόσο
εδώ διαβαίνουν και θερίζουν
χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα.

 Είναι άνοιξη του 1938 ο Γιώργος Σεφέρης συγκινημένος με την προοπτική να γυρίσει στη Σμύρνη του ως διπλωμάτης γράφει τον Γυρισμό του Ξενιτεμένου, που βρίσκει το χώρο του μαζί με άλλα στο ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ Α'

ΑΛΙΕΥΜΑΤΑ...

Σκίτσο Πετρουλάκη

Με το Κράτος Οδηγό.....μέχρι θανάτου....

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ !

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ ΑΡΠΑΖΕΙ Η ΜΚΟ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ

Τη θυμάστε τη ζαβλακωμένη της ΡΗΜΑΔ ;

Αντιγράφουμε σημερινή δημοσίευση από την ιστοσελίδα makeleio.gr:

Συνωστισμός κρατικών επιχορηγήσεων για την Μη Κυβερνητική Οργάνωση της Ρεπούση. Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Ρεπούση, εκτός της προσπάθειας για διαστρέβλωση της ιστορίας (συνωστισμός στη Σμύρνη κλπ), ηγείται και της ΜΚΟ Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα», με έδρα την Αθήνα.
 Δημοσιεύματα του Τύπου όπως και στοιχεία που έχουν δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα του προγράμματος «Διαύγεια» κάνουν λόγο για έναν χορό κρατικών επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων, με κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε υψηλούς μισθούς αργόμισθων στελεχών της εν λόγω ΜΚΟ, υπερκοστολογήσεις διαφημιστικών φυλλαδίων, ιστοσελίδων, διοργάνωση εκδηλώσεων και ημερίδων που κοστίζουν χιλιάδες ευρώ.
 Όλα αυτά συνθέτουν…
 το ανεξέλεγκτο «πάρτυ» της ΜΚΟ της Ρεπούση, ένα πάρτυ το οποίο γίνεται στις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου που βλέπει καθημερινά το εισόδημά του να μειώνεται. Αξίζει να αναφερθεί ότι, μόνο για το έτος 2011, το Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών «Διοτίμα» επιχορηγήθηκε και μοιράστηκε το ποσό της τάξεως των 3.800.000 ευρώ, για πρόγραμμα που υλοποίησε, από την Γενική Γραμματεία Ισότητας του Υπουργείου Εσωτερικών. Για την εκπόνηση μελέτης με θέμα «Γυναικεία μετανάστευση στην Ελλάδα» μοιράστηκε 294.872 ευρώ, για ενημερωτική εκστρατεία σχετικά με το trafficking γυναικών υπηκόων τρίτων χωρών μοιράστηκε 200.000 ευρώ. Ως εταίρος στο πρόγραμμα συνΑΝΑΠΤΥΞΗ μοιράστηκε το ποσό των 720.763 ευρώ. Για το πρόγραμμα «Ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού 2007-2013» έλαβε 15% από το ύψος της επιχορήγησης που ανερχόταν στα 380.000 ευρώ, και όπως φαίνεται, δεν υπάρχει τέλος στο όργιο κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος.
Πηγή: http://www.makeleio.gr/?p=62773&utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter

Και στα σχόλια μια απλή παρατήρηση αναγνώστη:

AntiXios 21/02/2014 at 5:57 pm

Η παραφροσύνη της Ελλάδας – η Ελλάδα χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα τους προδότες της ενώ τα ελληνόπουλα μας λιποθυμούν από πείνα στα σχολεία

Τα περαιτέρω σχόλια  περιττά, ......με τις υγείες μας .....

ΟΙ ''ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ'' ΤΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

1. Διάταγμα βασιλέως Κωνσταντίνου

Νόμος 2870/1922

2. Εθνοσωτήρ Βενιζέλος : Επιστολή εις τον πρόεδρο απονομής των βραβείων "Νόμπελ" το 1932, διά να απονείμει ή επιτροπή το "Νόμπελ Ειρήνης" παρακαλώ, εις τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ σφαγέα 3 εκατομμυρίων Ελλήνων και Αρμενίων

«Κύριε πρόεδρε,

Έπί επτά σχεδόν αιώνες όλη ή Έγγύς Ανατολή και ένα μεγάλο τμήμα τής Ευρώπης υπήρξαν τό θέατρο αιματηρών πολέμων, τών οποίων ή άντίχηση υπήρξε τεράστια. Ή οθωμανική αυτοκρατορία και τό απολυταρχικό καθεστώς τών σουλτάνων υπήρξε τό βασικό αίτιο. Ή υποταγή χριστιανικών λαών σέ έναν ζυγό αφόρητης καταπίεσης, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον τής Ημισελήνου, μέ μοιραία κατάληξη και οι αλλεπάλληλες εξεγέρσεις όλων αυτών τών λαών, πού ήλπιζαν στή χειραφέτηση τους, δημιούργησαν μία κατάσταση πραγμάτων πού θά παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο ή οθωμανική αυτοκρατορία διατηρούσε τήν πορεία πού είχαν χαράξει οι σουλτάνοι.

Ή εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας τό 1922, όταν τό εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, (σ.σ. Έπί ποίων αντιπάλων του εθριάμβευσεν ό Κεμάλ τό 1922 και το χαίρετε τόσο πολύ ό "Εθνάρχης" μας; Μήπως είναι οι Έλληνες;) έθεσε οριστικώς τέρμα σ' αύτη την κατάσταση αστάθειας και έλλειψης ανεκτικότητας, της όποιας ή διατήρηση δεν θα γεννούσε παρά μόνον νέους και σοβαρούς κινδύνους γιά τήν ειρήνη στό μέλλον.

Σπανίως πραγματοποιείται σέ τόσο μικρό χρονικό διάστημα μία τόσο ριζική αλλαγή στή ζωή μιας χώρας. Τή θέση μιας φθίνουσας αυτοκρατορίας, ή οποία ζει ύπό ένα θεοκρατικό καθεστώς, όπου ή έννοια του δικαίου και τής θρησκείας συγχέονται, παίρνει ένα εθνικό καί σύγχρονο κράτος, γεμάτο ζωντάνια.

Μέ τήν προτροπή του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ Πασά, τό απολυταρχικό καθεστώς των σουλτάνων καταργήθηκε καί τό κράτος έγινε απολύτως λαϊκό. Ολόκληρο τό έθνος κινητοποιήθηκε προς τή φιλόδοξη, δίκαιη προσπάθεια νά συμπεριληφθεί στην εμπροσθοφυλακή τών πολιτισμένων λαών.

Όμως, τό κίνημα γιά τήν εδραίωση τής ειρήνης συμβάδισε μέ όλες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις πού έδωσαν στό νέο, εντόνως εθνικό, κράτος τής Τουρκίας τή σημερινή του μορφή.

Η Τουρκία ρύθμισε πράγματι όλα τα εδαφικά θέματα μέ τους γείτονες της καί, απολύτως ικανοποιημένη άπό τά εθνικά καί πολιτικά της σύνορα, κατέστη πραγματικός πυλώνας τής ειρήνης στην εγγύς Ανατολή.

Εμείς οι Έλληνες, τους οποίους οί αιματηροί αγώνες κράτησαν επί πολλούς αιώνες σέ μια κατάσταση συνεχούς αντιπαράθεσης μέ τήν Τουρκία, είμαστε οί πρώτοι πού είχαμε τήν ευκαιρία νά αισθανθούμε τά αποτελέσματα τής βαθειάς αλλαγής πού συνετελέσθη στή χώρα αυτή, τή διάδοχο τής παλαιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Έχοντας, από τήν έπαύριο τής καταστροφής στή Μικρά Ασία, διακρίνει τήν πιθανότητα μιας συνεννόησης μέ τήν αναγεννημένη Τουρκία, ή οποία βγήκε άπό τον πόλεμο ώς εθνικό κράτος, τής τείναμε τό χέρι τό οποίο εκείνη δέχθηκε και έσφιξε μέ ειλικρίνεια. Άπό τήν προσέγγιση αυτή, ή οποία μπορεί νά χρησιμεύσει ώς παράδειγμα τών δυνατοτήτων συνεννόησης ανάμεσα σέ δύο λαούς τους οποίους έχουν διαιρέσει οί πλέον σοβαρές διαφορές, έφ' όσον αφεθούν νά διαποτιστούν άπό τήν ειλικρινή επιθυμία τής ειρήνης, δέν προέκυψαν παρά μόνο ευεργετήματα, τόσο γιά τις δύο χώρες, όσο και γιά τήν ειρηνική τάξη στην Εγγύς Ανατολή.

Ό άνθρωπος στον όποιο οφείλεται ή πολύτιμη αυτή συμβολή στην υπόθεση τής ειρήνης είναι ό πρόεδρος τής Τουρκικής Δημοκρατίας, Μουσταφά Κεμάλ Πασάς.

Έχω λοιπόν τήν τιμή, μέ τήν ιδιότητα μου ώς αρχηγού τής ελληνικής κυβέρνησης τό 1930, όταν ή υπογραφή του έλληνο-τουρκικού συμφώνου σημάδεψε μια νέα εποχή στην πορεία τής Εγγύς Ανατολής προς τήν ειρήνη, νά θέσω πρό τών εξεχόντων μελών τής επιτροπής του βραβείου Νόμπελ για τήν ειρήνη τήν υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, ώς άξιου αυτής τής επιφανούς τιμής.

Δεχθείτε, κύριε πρόεδρε, τήν έκφραση τής μέγιστης εκτίμησης μου.

Υπογραφή,
Ελευθέριος Βενιζέλος,

Πρωθυπουργός τής Ελλάδος».

 και οι αποδείξεις:

The Nomination Database for the Nobel Prize
in Peace, 1901-1956

Year:	1934
Number:	24-1
Nominee:
Name:	Mustafa Pascha Kemal
Gender:	M
Year, birth:	1881
Year, death:	1938
Profession/Category:	Founder and president of the Republic of Turkey (1923-1938)
Country:	TR (TURKEY)
Motivation:
Nominator:
Name:	BK Veniselos
Gender:	M
Profession/Category:	Member of the Greek parliament
City:	Athens
Country:	GR (GREECE)