-Στο βιβλίο σας συνυπάρχουν ιστορικά κείμενα, μαρτυρίες, οικογενειακές αφηγήσεις και έντονα συναισθήματα . Πόσο δύσκολο είναι να ισορροπήσουν όλα αυτά;
Εγραψα ένα βιβλίο για το Μπαϊντίρι, μιας πόλης της Δυτικής Μικράς Ασίας κοντά στη Σμύρνη, με βάση τις αφηγήσεις της οικογένειας μου, κείμενα που μου άφησε η μητέρα μου και την επίσημη ιστοριογραφία. Προσπάθησα να τα διαχειριστώ όλα αυτά δλδ να γράψω την οικογενειακή μου ιστορία με φόντο τη γενική ιστορία. Να καταλάβω τι συνέβη στην οικογένεια μου και τι είναι αυτό που ονόμαζαν καταστροφή, προδοσία, εγκατάσταση στις καινούργιες πατρίδες.
Στην προσπάθεια μου αυτή χρησιμοποίησα πάρα πολύ το συναίσθημα και τις αναμνήσεις παρά το γεγονός πως ένας ιστορικός δεν πρέπει να επηρεάζεται από αυτά. Αποφάσισα ότι αυτή είναι η ιστορία που ζούμε, επιτρέπεται να έχουμε συναίσθημα, επιτρέπεται να εκφράζουμε τα πάθη της ψυχής μας ως καθρέφτη αυτών που πέρασαν οι δικοί μας και ως κληρονομιά. Τα πάθη δεν σημαίνουν μόνο δυστυχία αλλά και όλες τις έντονες συγκινήσεις, τις ευχάριστες και δυσάρεστες, τις μεγάλες λύπες. Μια ευτυχισμένη παιδική ζωή ήταν η παρακαταθήκη με την οποία κατάφεραν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες της προσφυγιάς.
-Πως εξηγείται ότι σχεδόν όλες οι οικογενειακές αφηγήσεις σε κάθε μικρασιατικό σπίτι ήταν μόνο για τις ευχάριστες στιγμές της ζωής τους;
Τις κοινωνίες αυτές είναι δύσκολο να τις καταλάβουμε από τις διηγήσεις τους, γιατί είχαν όντως μια τάση να διηγούνται μόνο τα ευχάριστα, τα χαρούμενα αντέχοντας με αυτόν τον τρόπο την πολύ γρήγορη μεταστροφή της τύχης τους, άντεξαν την προσφυγιά και την εγκατάσταση στις νέες πατρίδες και μπόρεσαν με αυτή τη διάθεση και την αφηγηματική δεινότητα να αντιμετωπίσουν τις σκληρές περιόδους που ακολούθησαν.
-Πέστε μας για το άγνωστο στους πολλούς Μπαϊντίρι της Μικράς Ασίας
Το Μπαϊντίρι είναι μια μικρή πολιτεία αλλά παραδειγματική, στο πως μετασχηματίστηκαν οι παλαιοί καλλιεργητές σε εμπόρους και μεσάζοντες . Το Μπαϊντίρι ήταν ένα επιτυχημένος σταθμός μεταξύ της ενδοχώρας, της αγροτικής επαρχίας και της μεγάλης πόλης της κοσμοπολίτικης Σμύρνης. Υπήρχαν δίκτυα από το Μπαϊντίρι, τα Θείρα και το Οδεμήσιο προς την Καππαδοκία, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, τη Χίο και τη Μασσαλία.
-Μπορεί να διατηρηθεί η μνήμη και η κληρονομιά της Μικράς Ασίας στις νεότερες γενιές;
Με μεγάλη χαρά βλέπω τα τελευταία χρόνια αυτή τη μνήμη να επιβιώνει στην τρίτη και την τέταρτη γενιά και να επιβιώνει και συναισθηματικά και διανοητικά. Είναι μια προσπάθεια που έχει κι αυτή συναίσθημα και είμαι σίγουρη ότι θα ξαναζωντανέψει τις μνήμες που είναι απαραίτητες για τις νεότερες γενιές ώστε να κατανοήσουν από που προέρχονται , ποια είναι η ιστορία τους, η δικής τους και της οικογένειας τους στο χρόνο...
