Η ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥΣ,
ΜΕΤΑΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΣΥΛΛΑΒΙΣΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ, ''ΔΕΞΙΟΙ” ΚΑΙ “ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ”
ΧΙΜΠΑΤΖΗΔΕΣ ΚΑΙ ΧΙΜΠΑΤΖΟΥΔΕΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ
ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ
Θεωρώ τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη έναν πραγματικό αγωνιστή της Δημοκρατίας, ακαταμάχητος τόσο στα σημερινά εθνικά θέματα όσο και στους αδιάκοπους αγώνες του εντός και εκτός συνόρων για τον Ποντιακό Ελληνισμό.
Είναι αυτός, που το Ελληνικό Κοινοβούλιο το Φεβρουάριο του 1994, υιοθέτησε την πρόταση του, καθιερώνοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Το παρακάτω κείμενο είναι απόσπασμα της τελευταίας ομιλίας του στο Ηράκλειο Κρήτης. Άλλες απόψεις και ομιλίες από τη δράση του Μιχ. Χαραλαμπίδη υπάρχουν στο προσωπικό του blog ΠΟΛΙΣ-ΑΓΟΡΑ, που θα το βρείτε στη λίστα των χρήσιμων ιστολογίων, κάτω αριστερά στον ΕΝΩΣΙΤΙΚΟ ΠΑΛΜΟ.
''Θα αναφερθώ σε Δώδεκα Σημεία
– Δώδεκα Βήματα μια και είχαμε δώδεκα
Θεούς και δώδεκα Αποστόλους. Θέλω να
δώσω μια Πυξίδα. Έναν οδικό χάρτη που
προεκτείνει την Μνήμη ως Σχέδιο, ως
Πρόταση για το Σήμερα. Κάνει δηλαδή
Πολιτική.
Από τις δεκαετίες του 80’, του
2000’ όπου όλοι «Δεξιοί» και «Αριστεροί»
ήταν φανατικά Μνημονιακοί. Στο βάραθρο
που οδήγησαν όλοι μαζί την χώρα. Την
ανικανότητα τους να την βάλουν σε μια
τροχιά επανασχεδιασμού και ανόρθωσις.
Τα βήματα της ανόρθωσις και της
αναγέννησης.
Ένα βήμα είναι αυτό της
Ανάπτυξης. Ένα άλλο σημαντικό βήμα είναι
αυτό των Επενδύσεων.
Όσο και καλή διάθεση να έχει
κανείς, δεν πείθεται ότι αυτοί οι άνθρωποι
που βρέθηκαν μέσα από διαφόρων τύπων
διαδρομές να είναι εγκατεστημένοι στους
θεσμούς της Συμπολίτευσης και της
Αντιπολίτευσης, έχουν μια οικειότητα
με αυτά τα ζητήματα. Έχουν μια Αναπτυξιακή,
Επενδυτική Παιδεία και επόμενα πολιτική
εξυπνάδα που είναι το κυρίαρχο, να τα
διαχειρισθούν.
Το να επαναλαμβάνεις μονότονα,
ως δεξιός και αριστερός Κακόφωνος
ψάλτης, την λέξη Ανάπτυξη δεν είναι
χαρακτηριστικό της Εκκλησίας, πολύ
περισσότερο της Πόλις και της Εκκλησίας
του Δήμου.
Επί χρόνια κάνουν Λιτανείες
για τις επενδύσεις που έρχονται, που θα
έρθουν, για να έρθουν, από την Αμερική,
την Αραβία και δεν έρχονται. Θα έρθουν
Σεΐχηδες, ήρθε ο Κλίντον, έρχεται ο
Φούχτελ. Εικόνα μπανανίας. Αυτό ήταν το
μεταπολιτευτικό επίτευγμα τους, το
ουσιαστικό όραμα τους.
Ποιος από την αποκαλούμενη
δεξιά και αριστερά – τους είδατε προχθές
στην Βουλή – σας δίνει την εικόνα
ανθρώπου που μπορεί να χειριστεί ζητήματα
ανάπτυξης και Επενδύσεων, είναι εντός
θέματος.
Η Χώρα θέλει Δέκα μεγάλα
Αναπτυξιακά Σχέδια στα οποία θα κληθούν
να Επενδύσουν τόσο Έλληνες όσο και
Ξένοι. Θα αναφερθώ σε ένα ή δυο από αυτά.
Όταν ως Κυβέρνηση ακόμη και
ως αντιπολίτευση έχεις την ικανότητα
να προβάλεις μια δυναμική χώρα για τα
επόμενα δέκα χρόνια, θα έρθουν να
επενδύσουν. Από το 1985 έβαλα το ζήτημα
των Λιμανιών, των Συνδιασμένων μεταφορών,
τον ρόλο της Ελλάδας. Δέστε τα βιβλία
μου. Μετά τον Σημίτη, τον Γιωργάκη έχουμε
τον Σαμαρά και τον Τσίπρα που συλλαβίζουν.
Άκουγα προχθές συλλαβισμούς που προκαλούν
θλίψη για τα τραίνα και τα πλοία.
Υποβαθμίζουν, απονευρώνουν, αποδυναμώνουν,
ευτελίζουν την σφαίρα του Κράτους, την
Δημόσια σφαίρα, την ένοια και το κύρος
της Πολιτικής και της Διακυβέρνησης.
Προσβάλουν την Ελλάδα.
Η Κοινωνία έχει κουραστεί από
αυτό το κακιστοκρατικό θέατρο, κατανεμημένο
σε ρόλους εικονικής συμπολίτευσης και
εικονικής αντιπολίτευσης.
Έχει κουραστεί από έναν κόσμο
του παρελθόντος, της στασιμότητας, της
κραυγαλέας ανεπάρκειας. Μοναδικό
φαινόμενο στην Ευρώπη και όχι μόνον. Η
κραυγαλέα ανεπάρκεια τους μεταβάλει
την πολιτική σε κραυγές μέχρι και μαγκιά,
όταν η πολιτική είναι Ευγένεια, Ανάλυση,
είναι Λόγος.
Είναι στα ζητήματα του Λόγου, ενός
αυθεντικού λόγου, ενός Ελληνικού Λόγου,
εξ ου και το «Ελληνική Πολιτική Παιδεία»,
η αφετηρία, οι πηγές, τα εφόδια της
ανάπτυξης της χώρας, της οικονομίας,
της παραγωγής, της Λύτρωσης της από το
μαρτύριο του Σίσυφου, από το χρέος.
Δεξιοί και Αριστεροί Επαρχιώτες,
Χιμπατζήδες και Χιμπατζούδες δεν μπορούν
να παράγουν.''
